Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Άλλο ένα βράδυ..







.. κάθομαι μόνη.



Ο ύπνος δεν με παίρνει, σκέφτομαι πολλά, παρατηρώ πολλά που υπό άλλες συνθήκες δεν παρατηρούσα.






Αλήθεια, πόσο δεδομένη έχουμε τη ζωή μας;



Κανείς δεν ξέρει για πόσο θα ζήσει, πόσο θα μείνει σε αυτό τον πλανήτη, πόσα θα προσφέρει..



Η ζωή είναι περίεργο πράγμα.



Είναι δώρο.





Αλήθεια πώς είναι ο θάνατος;



Έχω φανταστεί πολλές φορές , σαν ταινία περνάει η ζωή σου, τα αγαπημένα σου πρόσωπα, όλα όσα αγαπάς, μετά φώς και μετά..



.. Μετά τί;



Υπάρχει άραγε ο παράδεισος που λένε; Η απλά κλείνουμε τα μάτια και μετά..



...Κενό..



Πόσο με τρομάζει αυτή η σκέψη..



Δεν μ'αρέσει αυτή η εκδοχή..



Δεν θελω κενό..



Θέλω όμορφα πράγματα..



Θέλω να ζήσω τη ζωή που μου μένει όσο καλύτερα μπορώ, και να κάνω όσα περισσότερα μπορώ, για να μπορώ να πώ οτι φεύγω γεμάτη!



Πόσο λυπάμαι για τους ανθρώπους που φεύγουν χωρίς να έχουν προλάβει να δούν κάποια από τα όνειρα τους να πραγματοποιούνται..



Μισοτελειωμένα όνειρα..



Σκέψεις και ελπίδες που χάνονται..



Όλα, σε μια στιγμή..

11 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!!!!
Δεν ξέρεις τι θα έρθει μετά..
Εγώ ελπίζω σε μια δεύτερη ζωή και όχι το τέλος το οριστικό, το καθολικό..
Όλα θα τα κάνουμε.. έχουμε τόσο καιρό μπροστά μας...

BUTTERFLY είπε...

Καλημερα Αραχνουλα! Κι εγω εχω τις ιδιες ανησυχιες με σενα και θελω να φυγω γεματη απο εδω, αλλα προς που;;; Αν ειναι ολα ενα απολυτο κενο, τοτε ολες οι εμπειριες και οι αναμνησεις τι θα γινουν, αν δεν μπορουμε να τις παρουμε μαζι μας;;;
Αστα! Ας ελπισουμε πως μενει η ψυχη πανω απο ολα και μαζι με ολα!
Καθε φορα που ακουω ιστοριες για πνευματα και μεταφυσικες εμπειριες, αναπτερωνεται το ηθικο μου!

Raven είπε...

Την καλύτερη δουλειά κάνεις και έχεις το καλύτερο μοτο!

Cease the day... Αργούμε πολλές φορές, αλλά τελικά το καταλαβαίνουμε! Μόνο αυτό παίζει ρόλο :)

Φιλιά

!sweety! είπε...

Spiderούλα μου ανέκαθεν πίστευα και υποστήριζα το moto:"Ζήσε για τη στιγμή!Όποια κι αν είναι αυτή..."
Είναι πολύ σημαντικό να κάνεις πολλά πράγματα στη ζωή σου,να ζήσεις εμπειρίες και να γευτείς την κάθε στιγμή!!!!!
Όντως κανείς μας δεν ξέρει τι έρχεται μετά από αυτή τη ζωή αλλά θέλω να πιστεύω πως ο Θεός δεν μας αφήνει μόνους έστω και μετά το τέλος της...
Καλό μεσημεράκι!ΜΜΜάκια!

korinoskilo είπε...

εδω ειναι ο παραδεισος και η κολαση εδω ... που λεει και το ασμα κορινουλα .....
εδω ζουμε τα καλα και τα ασχημα....
καλα κανεις και θες να ρουφιξεις την ζωη ,,,, καντο οσο μπορεις περισσοτερο.....


καλα αν αλλαξες και τεμπλειτ θα αρχιζα να αναρωτιεμε αν χαζεψα::ρρρ
φιλια
καλο απογευμα

Εξύμνoς είπε...

Πολυ ομορφο ποστακι... εγω παλι πιστευω οτι θελουμε δεν θελουμε, μετα τον τελευταιο χτυπο της καρδιας μας δεν υπαρχει τιποτα. Οσο ζουμε εχουμε συναισθηματα γιατι σκεφτομαστε. Αυτο ειναι λειτουργια του εγγεφαλου και βασιζεται σε χημικες αντιδρασεις που γινονται σ' αυτον. Οταν το σωμα σταματησει να λειτουργει, πιστευω οτι σταματανε ολα. Δεν υπαρχει ουτε ψυχη, ουτε συναισθημα, ουτε πνευμα, ουτε τιποτα. Αλλα αυτο δεν ειναι επιπονο! Δεν ειναι θεμα κρησης καν! Ειναι ΤΙΠΟΤΑ! Τα λεω λιγο πεζα και ισως χαζα με τον τροπο μου αλλα ετσι πιστευω. Δεν υπαρχει ομως λογος να μας τρομαζει ή φοβιζει κατι τετοιο!! Ηρθαμε στη ζωη για να ζησουμε καποια χρονια, να προσφερουμε στους ανθρωπους που μας αγαπανε, να παρουμε αντιστοιχα κι εμεις απο αυτους, να κανουμε λαθη, να κανουμε επιτυχειες, να παρουμε εμπειριες απ' αυτα!
Γενικα πιστευω οτι πρεπει κατα τη διαρκεια της ζωης μας να αποδειξουμε οτι αξιζαμε να ερθουμε στον κοσμο και να καταφερουμε οταν φυγουμε απο εδω, να αφησουμε εναν κοσμο καλυτερο για τους επομενους. Να φυγουμε γεματοι, και σιγουροι οτι αξιζαμε που ζησαμε!

Dreamy Cloud είπε...

Δεν μπορώ να πώ κάτι παραπάνω απο τον Εξύμνο, με κάλυψε. Αν και θα ήθελα μετά απο το τέλος να υπήρχε κάτι, μια ένδειξη οτι τελικά δεν σταματάμε εκεί.. Το σημαντικότερο απ'όλα είναι να ζούμε ότι έχουμε τώρα που μπορούμε με όλη μας την ψυχή και για το μετά και το πόσο χρόνο θα έχουμε στη διάθεση μας να εκμεταλευτούμε ας τα αφήσουμε σρτην άκρη.. Φιλάκια Κορινάκι μου...

Ανώνυμος είπε...

γλυκια μου ειναι τοσο μικρη η ζωη και εχει δυστυχως τοσα βασανα!!
το λεω για μενα που εχω περασει δυσκολη ζωη

αλλα θελω να το παλεψω

τα λογια σου σημερα συντελουν σ αυτο
ηταν μια ωθηση

και μπραβο

Skouliki είπε...

αν σκεφτω οτι την ζωη μου την εχω αδικησει θα αγχωθω..
δεν της φερομαι πολυ καλα αν και προσπαθω να το ηρεμησω λιγο


φιλακι

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΑΡΑΧΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΒΛΕΠΩ ΑΛΛΑΓΕΣ.ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΩ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα από την άλλη άκρη του πλανήτη :D
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον post.
Δυστυχώς όταν έρθει εκείνη η στιγμή δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι άλλο μετά. Αυτό που πιστεύω πρέπει να αναρωτιέται ο καθένας είναι "θα με νοιάζει τότε;". Επειδή αν όντως κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου για να πραγματοποιήσες τα όνειρα σου, να εκπληρώσεις τις επιθυμίες σου και να ολοκληρωθείς σαν άνθρωπος προσφέροντας στα αγαπητά σου πρόσωπα και γενικότερα στους τριγύρω σου, όπως πολύ σωστά λέει ο Εξύμνος, τότε δεν θα σε νοιάξει. Εμένα τουλάχιστον αυτό το ερώτημα με παρηγορεί...

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Άλλο ένα βράδυ..







.. κάθομαι μόνη.



Ο ύπνος δεν με παίρνει, σκέφτομαι πολλά, παρατηρώ πολλά που υπό άλλες συνθήκες δεν παρατηρούσα.






Αλήθεια, πόσο δεδομένη έχουμε τη ζωή μας;



Κανείς δεν ξέρει για πόσο θα ζήσει, πόσο θα μείνει σε αυτό τον πλανήτη, πόσα θα προσφέρει..



Η ζωή είναι περίεργο πράγμα.



Είναι δώρο.





Αλήθεια πώς είναι ο θάνατος;



Έχω φανταστεί πολλές φορές , σαν ταινία περνάει η ζωή σου, τα αγαπημένα σου πρόσωπα, όλα όσα αγαπάς, μετά φώς και μετά..



.. Μετά τί;



Υπάρχει άραγε ο παράδεισος που λένε; Η απλά κλείνουμε τα μάτια και μετά..



...Κενό..



Πόσο με τρομάζει αυτή η σκέψη..



Δεν μ'αρέσει αυτή η εκδοχή..



Δεν θελω κενό..



Θέλω όμορφα πράγματα..



Θέλω να ζήσω τη ζωή που μου μένει όσο καλύτερα μπορώ, και να κάνω όσα περισσότερα μπορώ, για να μπορώ να πώ οτι φεύγω γεμάτη!



Πόσο λυπάμαι για τους ανθρώπους που φεύγουν χωρίς να έχουν προλάβει να δούν κάποια από τα όνειρα τους να πραγματοποιούνται..



Μισοτελειωμένα όνειρα..



Σκέψεις και ελπίδες που χάνονται..



Όλα, σε μια στιγμή..

11 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!!!!
Δεν ξέρεις τι θα έρθει μετά..
Εγώ ελπίζω σε μια δεύτερη ζωή και όχι το τέλος το οριστικό, το καθολικό..
Όλα θα τα κάνουμε.. έχουμε τόσο καιρό μπροστά μας...

BUTTERFLY είπε...

Καλημερα Αραχνουλα! Κι εγω εχω τις ιδιες ανησυχιες με σενα και θελω να φυγω γεματη απο εδω, αλλα προς που;;; Αν ειναι ολα ενα απολυτο κενο, τοτε ολες οι εμπειριες και οι αναμνησεις τι θα γινουν, αν δεν μπορουμε να τις παρουμε μαζι μας;;;
Αστα! Ας ελπισουμε πως μενει η ψυχη πανω απο ολα και μαζι με ολα!
Καθε φορα που ακουω ιστοριες για πνευματα και μεταφυσικες εμπειριες, αναπτερωνεται το ηθικο μου!

Raven είπε...

Την καλύτερη δουλειά κάνεις και έχεις το καλύτερο μοτο!

Cease the day... Αργούμε πολλές φορές, αλλά τελικά το καταλαβαίνουμε! Μόνο αυτό παίζει ρόλο :)

Φιλιά

!sweety! είπε...

Spiderούλα μου ανέκαθεν πίστευα και υποστήριζα το moto:"Ζήσε για τη στιγμή!Όποια κι αν είναι αυτή..."
Είναι πολύ σημαντικό να κάνεις πολλά πράγματα στη ζωή σου,να ζήσεις εμπειρίες και να γευτείς την κάθε στιγμή!!!!!
Όντως κανείς μας δεν ξέρει τι έρχεται μετά από αυτή τη ζωή αλλά θέλω να πιστεύω πως ο Θεός δεν μας αφήνει μόνους έστω και μετά το τέλος της...
Καλό μεσημεράκι!ΜΜΜάκια!

korinoskilo είπε...

εδω ειναι ο παραδεισος και η κολαση εδω ... που λεει και το ασμα κορινουλα .....
εδω ζουμε τα καλα και τα ασχημα....
καλα κανεις και θες να ρουφιξεις την ζωη ,,,, καντο οσο μπορεις περισσοτερο.....


καλα αν αλλαξες και τεμπλειτ θα αρχιζα να αναρωτιεμε αν χαζεψα::ρρρ
φιλια
καλο απογευμα

Εξύμνoς είπε...

Πολυ ομορφο ποστακι... εγω παλι πιστευω οτι θελουμε δεν θελουμε, μετα τον τελευταιο χτυπο της καρδιας μας δεν υπαρχει τιποτα. Οσο ζουμε εχουμε συναισθηματα γιατι σκεφτομαστε. Αυτο ειναι λειτουργια του εγγεφαλου και βασιζεται σε χημικες αντιδρασεις που γινονται σ' αυτον. Οταν το σωμα σταματησει να λειτουργει, πιστευω οτι σταματανε ολα. Δεν υπαρχει ουτε ψυχη, ουτε συναισθημα, ουτε πνευμα, ουτε τιποτα. Αλλα αυτο δεν ειναι επιπονο! Δεν ειναι θεμα κρησης καν! Ειναι ΤΙΠΟΤΑ! Τα λεω λιγο πεζα και ισως χαζα με τον τροπο μου αλλα ετσι πιστευω. Δεν υπαρχει ομως λογος να μας τρομαζει ή φοβιζει κατι τετοιο!! Ηρθαμε στη ζωη για να ζησουμε καποια χρονια, να προσφερουμε στους ανθρωπους που μας αγαπανε, να παρουμε αντιστοιχα κι εμεις απο αυτους, να κανουμε λαθη, να κανουμε επιτυχειες, να παρουμε εμπειριες απ' αυτα!
Γενικα πιστευω οτι πρεπει κατα τη διαρκεια της ζωης μας να αποδειξουμε οτι αξιζαμε να ερθουμε στον κοσμο και να καταφερουμε οταν φυγουμε απο εδω, να αφησουμε εναν κοσμο καλυτερο για τους επομενους. Να φυγουμε γεματοι, και σιγουροι οτι αξιζαμε που ζησαμε!

Dreamy Cloud είπε...

Δεν μπορώ να πώ κάτι παραπάνω απο τον Εξύμνο, με κάλυψε. Αν και θα ήθελα μετά απο το τέλος να υπήρχε κάτι, μια ένδειξη οτι τελικά δεν σταματάμε εκεί.. Το σημαντικότερο απ'όλα είναι να ζούμε ότι έχουμε τώρα που μπορούμε με όλη μας την ψυχή και για το μετά και το πόσο χρόνο θα έχουμε στη διάθεση μας να εκμεταλευτούμε ας τα αφήσουμε σρτην άκρη.. Φιλάκια Κορινάκι μου...

Ανώνυμος είπε...

γλυκια μου ειναι τοσο μικρη η ζωη και εχει δυστυχως τοσα βασανα!!
το λεω για μενα που εχω περασει δυσκολη ζωη

αλλα θελω να το παλεψω

τα λογια σου σημερα συντελουν σ αυτο
ηταν μια ωθηση

και μπραβο

Skouliki είπε...

αν σκεφτω οτι την ζωη μου την εχω αδικησει θα αγχωθω..
δεν της φερομαι πολυ καλα αν και προσπαθω να το ηρεμησω λιγο


φιλακι

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΑΡΑΧΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΒΛΕΠΩ ΑΛΛΑΓΕΣ.ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΩ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα από την άλλη άκρη του πλανήτη :D
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον post.
Δυστυχώς όταν έρθει εκείνη η στιγμή δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι άλλο μετά. Αυτό που πιστεύω πρέπει να αναρωτιέται ο καθένας είναι "θα με νοιάζει τότε;". Επειδή αν όντως κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου για να πραγματοποιήσες τα όνειρα σου, να εκπληρώσεις τις επιθυμίες σου και να ολοκληρωθείς σαν άνθρωπος προσφέροντας στα αγαπητά σου πρόσωπα και γενικότερα στους τριγύρω σου, όπως πολύ σωστά λέει ο Εξύμνος, τότε δεν θα σε νοιάξει. Εμένα τουλάχιστον αυτό το ερώτημα με παρηγορεί...