Social networks και βλακειες!

Facebook , Hi5, MySpace κλπ κλπ.....

410.00 χρήστες στο Facebook μόνο από την Ελλάδα. Δεν ξέρω κατα πόσο αυτό μπορεί να είναι καλό ή κακό.

Αλλά ας μπώ στη δική μου την περίπτωση. Πρίν από ένα χρόνο περίπου δεν ήξερα καν τι είναι ο browser, πώς μπαίνεις στο google, ούτε τα πιο βασικά δηλαδή!Σιγά-σιγά όμως, εξ'αιτίας ενός φίλου που είχε ανοίξει Internet cafe, άρχισα να δικτυώνομαι. Δηλαδή έφτιαξα τη "σελίδα" μου στο Hi5. Μπορώ να πώ οτι στην αρχή πορώθηκα, και μ'αρεσε πολύ! Έκανα "φίλους", μου έκαναν σχόλια στις φωτογραφίες μου, στο προφίλ μου, και αυτό με έκανε να μπαίνω κάθε μια ώρα για να ελέγχω τα mails μου, και γενίκά ήμουν κολλημένη.

Στη συνέχεια, ανακάλυψα το MySpace, το MyCorner, το Akazoo και τέλος το facebook.

Ήμουν πολλούς μήνες σε όλα αυτά, στο Hi5 μέχρι πρίν από 3 μέρες.

Το μόνο που έχω κρατήσει ενεργό τώρα πια, είναι το facebook, γιατί είναι το μόνο που δεν σου επιτρέπει να βάλεις περίεργα ονόματα, παρά μόνο το πραγματικό σου.


Το κράτησα γιατί τελείως τυχαία, πρίν από κανένα μήνα περίπου, βρήκα εκεί τη φίλη μου που μίλησα για εκείνη σε προηγούμενο post (Friends For Ever). Και εκτός από εκείνη και ένα κάρο γνωστούς και φίλους από το Γυμνάσιο και το Λύκειο.


Κανονικό reunion μέσω του facebook δηλαδή!

Μέσω αυτού του network, μιλάω πιο συχνά με παιδιά που δεν βλεπόμαστε, που μένουν μακρυά, συν οτι βρήκα μια ξαδέρφη μου που δεν ήξερα καν οτι υπήρχε!

Βέβαια, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, δεν είναι όλα τόσα ιδανικά όσο τα παρουσιάζω εδώ, μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να σου στείλουν κάποιο "δελεαστικό" μήνυμα, που είναι από κάποιον που δεν ξέρεις, και αν είσαι αφελής, και δεν ξέρεις να προφυλάσεις τον εαυτό σου, την πατάς πολύ εύκολα!



Και για να κλείσω, ένα συμπέρασμα που έβγαλα από όλο αυτό είναι το εξής:


Μπορεί να έχεις 680 σχόλια φωτογραφιών, 1953 "φίλους" και 4680 προβολές προφίλ, όμως αυτό σε τίποτα δεν αντικαθιστά την πραγματική φιλία, την παρέα σου, τις ατελείωτες συζητήσεις, όλα αυτά που σε κάνουν να νιώθεις οτι έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε καταλαβαίνουν και κάνουν να νιώθεις ξεχωριστός, χωρίς τα ανόητα σχόλια φωτογραφιών στη σελίδα σου...


UPDATE 21/11/2008 ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΝΝΟΩ ΟΤΑΝ ΛΕΩ "ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΟΝΟΜΑΤΑ"

αντιγραφή απο facebook.com

Πρέπει να επιβεβαιώσετε ότι αυτό είναι ένα ορθό αίτημα.

Προτού επιβεβαιώσετε την αίτηση αλλαγής ονόματός σας, παρακαλούμε διαβάστε τα εξής:
-Το όνομα του προφίλ του Facebook πρέπει να αντιστοιχεί στο πραγματικό σου όνομα.
-Πρέπει να περιλάβεις το πλήρες όνομά σου.
-Ονόματα διασημοτήτων, ψευδώνυμα και άλλα ψεύτικα ονόματα δεν θα επιτρέπονται και δεν θα εγκρίνονται
-Αισχρές, βλάσφημες και υβριστικές λέξεις δεν επιτρέπονται και δεν θα επικυρώνονται.
-ΔΕν~ εΊνΑi αyΤ'0 ε3α1ρεΤΙκΆ eκΝΕΥpιςΤιΚό; Μη καθιερωμένα κεφαλαία γράμματα και ειδικοί χαρακτήρες δεν θα επιτρέπονται και δεν θα εγκρίνονται.
-Αποφύγετε τον συνδυασμό προτάσεων σε μία λέξη: π.χ. το Ιωάννα Κοιτάξτετονέοκαταπληκτικόψευδώνυμόμου Παπαδοπούλου δεν θα γίνει δεκτό. >>

Friends for ever!!

Θυμάμαι καμιά φορά τον εαυτό μου ,λίγο πρίν το γυμνάσιο... 'Ημουν πολύ "κλειστό" παιδί! Δεν έκανα εύκολα παρέες πιο πρίν. Ούτε ενδιαφέροντα είχα...

Απο την πρώτη γυμνασίου και μετά όμως άλλαξαν όλα! Γνώρισα μερικές από τις καλύτερες φίλες μου σήμερα, δεν κάνω πολύ παρέα με όλες βέβαια, αλλά το σημαντικό είναι πως όταν τις χρειάζομαι είναι δίπλα μου! Και αυτό εκτιμώ περισότερο στους φίλους μου. Να με ακούν όταν έχω τις μαύρες μου, και να μου δείχνουν οτι μ'αγαπούν σε κάποια δύσκολη φάση μου..

Στην πρώτη γυμνασίου γνώρισα και την Χ.. Με την Χ. λοιπόν, γίναμε κολλητές από το πρώτο διάλειμα! Θυμάμαι, ήταν το πρώτο παιδί της τάξης μου που με πλησίασε, και θα το θυμάμαι πάντα! Στην πρώτη γυμνασίου κάναμε μαζί ότι τρέλα μπορούσε κανένας να φανταστεί..

Είχαμε και κάτι απίστευτα μεγάλα κενά, και δεν γινόταν να καθίσουμε ήσυχες!

Στην δευτέρα γυμνάσιου, λίγο μετά την αρχή της σχολικής χρονιάς, μας άλλαξαν τμήμα .. Και χωριστήκαμε αναγκαστικά.. Ούτε που θέλω να θυμάμαι εκείνη τη μέρα, που έκλαιγα όσο δεν είχα ξανακλάψει ποτέ.. Ήταν σαν να ήξερα οτι αργότερα θα χωριζόμασταν κανονικά!

Πέρασαν τα χρόνια, δευτέρα και τρίτη γυμνασίου είμασταν μια χαρά, κολλητές όσο δεν πήγαινε! Όταν πήγαμε ξανά σχολείο στην πρώτη Λυκείου, ένιωσα ένα χάσμα ανάμεσά μας, λες και κάτι είχε γίνει και δεν το είχα καταλάβει.. Σιγά σιγά άρχισε να απομακρύνεται. Όταν της το έλεγα μου έλεγε όχι και όχι, όμως δεν την πίστευα, κάτι είχε αλλάξει απέναντί μου και ήταν φανερό. Μέχρι που κάποια στιγμή δεν μιλούσαμε καν.

Όταν είμασταν πιο μικρές είχαμε το συνήθειο να γράφουμε γράμματα η μία στην άλλη, κια λέγαμε πολλά. Και αυτός ήταν ο τρόπος που της είπα το "αντίο" στην δευτέρα λυκείου, όταν αποφάσισε να αλλάξει σχολείο. Της έγραψα ένα γράμμα στο οποίο της έλεγα όλα αυτά που αισθανόμουν. Την προδοσία και τη θλίψη που αισθανόμουν από τότε που δεν ξαναμιλήσαμε.

Μετά από 2 μέρες με πήρε τηλέφωνο. Ήταν έκπληξη για μένα. Σχεδόν δεν την αναγνώρησα! Μιλήσαμε αρκετή ώρα, εκείνη μίλαγε για την ακρίβεια, εγώ την άκουγα κ έκλαιγα. Μου έλεγε οτι απλά χαθήκαμε γιατί αλλάξαμε παρέες και απομακρυνθήκαμε και διάφορα τέτοια..
Και από κείνη τη μέρα μιλήσαμε μόνο μια φορά στα γενέθλια της που την πήρα εγώ.

Πρίν από μια εβδομάδα περίπου, ήμουν έξω για καφέ με το αγοράκι μου..
Χτυπάει το τηλέφωνο σε κάμια άσχετη στιγμή, άγνωστος αριθμός. Το σηκώνω, και δεν πίστευα στα αυτιά μου.. Ήταν η Χ... Δεν το πίστευα!! Μιλήσαμε λίγο, με φανερή την αίσθηση της έκπληξης, του ενθουσιασμού και της συγκίνησης στα μάτια μου, και είπαμε οτι θα ξαναμιλήσουμε.

Και όντως ξαναμιλήσαμε! Με βρήκε στο facebook, ανταλλάξαμε και msn, και είπαμε πολλά. μου είπε οτι δεν μου άξιζε να με παρατήσει έτσι χωρίς να μου αξιζει και οτι με σκεφτόταν πολύ συχνά. Ήθελε λέει να με πάρει τηλέφωνο πολλές φορές, αλλά δίσταζε, γιατί φοβόταν την δική μου αντιμετώπιση. Είπαμε πολλά, θυμηθήκαμε πολλά, και πραγματικά ήταν από τις πιο συγκινιτικές στιγμές της ζωής μου!
Μόνο που θυμάμαι την γελοία φάτσα μου, ενώ κοίταγα την οθόνη του laptop μου περιμένοντας να δώ το επόμενο μήνυμα της, με πιάνουν γέλια! Δεν της κράτησα ποτέ κακία που με απομάκρυνε, είχε τους λόγους της και μου τους εξήγησε..
Πραγματικά την αγαπάω πολύ, και δεν θέλω να την ξαναχάσω!
Κοριτσάκι μου,να'σαι πάντα ευτυχισμένη...!

Και από ότι καταλαβαίνω τώρα, ίσως το friends for ever που γράφαμε τότε να μην ήταν απλά παιδικές χαζομάρες..

Το τραγουδάκι παρακάτω, ήταν το τραγούδι μας από την πρώτη γυμνασίου.

Αφιερωμένο!