Στα γρήγορα!

Γλυκάκια μου! 

Έφτιαξα το ιστολόγιο μου σε μια προσπάθεια να το ανανεώσω... 

Κατά τη διάρκεια της αλλαγής λοιπόν, με εμπόδισαν τα εξής....

• Το λάπτοπ μου που κάνει σαν κομπρεσέρ όταν το πιάνει η τρέλα του
• Το λάπτοπ μου που κολλάει και είμαι έτοιμη να το πετάξω από τον δεύτερο (επίσης όταν το πιάνει η τρέλα του)
• Το ίντερνετ που ΣΕΡΝΕΤΑΙ!!! (ναι, φωνάζω!)
• Τα χέρια μου που είναι παγωμένα και δυσκολεύονταν να πατήσουν-κουνήσουν το ποντίκι (ναι, είμαστε κ εμείς μία από τις χιλιάδες οικογένειες που σκέφτονται αν και πόσο πετρέλαιο θα βάλουν *σήμερα το είδα στο 0.96, νησάφι πια!!!*)
• Τα νυχάκια μου που έχουν εκπληκτικό σκούρο μωβ χρώμα και δεν χορταίνω να τα κοιτάζω! (μόλις έχασα όλους τους άντρες blogοφίλους...)
• Ο ενθουσιασμός μου με κάθε νέο tamplate και χρώμα που έβλεπα

Νομίζω αυτά....

Επίσης, έχω να καταγγείλω τα εξής, φίλε blogger.com, άνοιξε τα αυτιά σου και άκου με προσεκτικά....

• Πρώτο και κύριο, που είναι η αγαπημένη μου γραμματοσειρά Comic Sans Ms;;;;;;; Πες μου που;;; Με αυτή τη γραμματοσειρά είμαι συναισθηματικά δεμένη και από όσο θυμάμαι μπορούσα να τη βάλω στα ποστ μου... Ενίσταμαι, παρακαλώ να επιληφθείς επί του θέματος...
• Δεύτερο και επίσης κύριο... Προς τι ο ρατσισμός προς τους Έλληνες bloggers; Γιατί εμείς δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στα πανέμορφα γραμματάκια μας της εξίσου πανέμορφες καινούριες γραμματοσειρές σου;; Διευθέτησε το σε παρακαλώ....

Τέλος παραπόνων και λοιπών, περισσότερα στο επόμενο πόστ που θα ακολουθήσει λίαν συντόμως!

Ζητώ επιείκεια, δείτε την ώρα που γράφω το πόστ, και αναλογιστείτε... Κ εσείς τέτοια θα γράφατε!

Άπειρα φιλιά!! 

something like depression..

Δεν έχω και πολλά να γράψω..
Γράφω, σβήνω, γράφω, σβήνω..
Η ώρα είναι 4:46 το πρωί..
Δεν μπορώ να κοιμηθώ, τα μάτια μου με τσούζουν, αλλά όχι επειδή νυστάζω..
Σκέφτομαι τις τελευταίες μέρες ότι πολλά από αυτά που θα ήθελα να κάνω, δεν τα κάνω..

Νιώθω εκτός, σαν ένα παιδί που μένει εκτός παιχνιδιού απλά γιατί δεν το θέλουν τα υπόλοιπα..

Και αυτό όχι γιατί δεν μπορώ, απλά κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα κάνεις μόνος σου..
Δεν μπορείς μόνος σου να πάρεις μια βαλίτσα και να φύγεις..
Τουλάχιστον όχι εγώ..

Δεν μπορώ την μοναξιά..

Νιώθω ανασφάλεια, καχυποψία, θλίψη..

Δεν μπορείς να προσπαθείς μόνος σου για πράγματα που μοιάζουν ακατόρθωτα..
Δεν γίνεται να παλεύεις να σώσεις την πραγματικότητα σου, τα θέλω σου, αλλά να είσαι μόνο εσύ αυτός που προσπαθεί..

Όλα μου μοιάζουν μάταια, αξίζει τελικά;

Προσπαθείς όμως αρκετά; Κάνεις τα αδύνατα δυνατά για να πετύχεις τα θέλω σου και να τα διορθώσεις;
Και αν δεν γίνει τίποτα;
Απλά.. παίρνεις τη βαλίτσα και φεύγεις..;                                             Και μόνος τελικά..;

Πολύ κάτσαμε..

Για την ακρίβεια, πάρα πολύ... 

 Πάει καιρός που νιώθω άχρηστη, αλλά δεν θα συνεχιστεί για πολύ αυτό, το υπόσχομαι..

 Ήρθε η ώρα να νιώσω λίγο χρήσιμη, κυρίως για τον εαυτό μου... 

Να νιώσω οτι κάνω κάτι τέλοσπάντων... 

Η περίοδος χάριτος τέλειωσε ..

 Δεν σας είχα πει οτι πήγα σε ένα κομμωτήριο.. Αλλά δεν έκατσα πολύ. Μια εβδομάδα μόνο. Φεύγοντας είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια γιατί δένομαι πολύ εύκολα με τους ανθρώπους (μέγα λάθος), και από την άλλη γιατί θα έφευγα από ένα χώρο που ένιωθα οτι μου έκαναν ψυχολογικό πόλεμο. Φυσικά και δεν ζήτησα από κανέναν να με έχουν σαν βασίλισσα εκεί μέσα. Απλά τα βασικά. Έχω συνηθήσει την καλή συμπεριφορά των συνεργατών μου, και πλέον την απαιτώ. Θέλω όπως είμαι εγώ απέναντι στους άλλους να είναι και εκείνοι απέναντι μου. Όταν λες στον άλλο καλημέρα και κοιτάει το ταβάνι, ε, κάπου τα παίρνεις, και λες, τι γίνεται εδώ! Δεν νομίζω οτι ζητάω πολλά!

( Παύση γιατί η καρέκλα καλή και άγια, αλλά πιάνεσαι όσο να'ναι..)

I'm back.. Τι σας έλεγα? Α ναι.. Και με όλα αυτά στο μαγαζί ένιωθα οτι δεν είναι αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου.. (Αυτή τη στιγμή το λάπτοπ κάνει έναν τρελό θόρυβο στο ανεμιστηράκι, αν ξέρει κάποιος κάτι, εκτός από μερικά μπατσάκια, που το δοκίμασα αλλά σταμάτησε παροδικά, ας μου πει τι να κάνω για να το βουλώσει!) Δηλαδή να περνάω όλη μου τη μέρα στην κυριολεξία πάνω από κεφάλια για λίγα ευρώ.. Όταν κάνω κάτι σε κάποια φίλη μου ή σε δικούς μου, μ'αρέσει τόσο, θέλω να το κάνω όσο πιο καλά μπορώ, να το δω στην τελική του μορφή κλπ... Αλλά στο κομμωτήριο δεν έβλεπα την ώρα να φύγω.. Αφήστε που το ωράριο ήταν τρελό. Από τις 8μιση το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ με μισάωρο διάλειμμα τρίτη πέμπτη και παρασκευή.. Όχι δεν θέλω.. Πείτε με καλομαθημένη, πείτε με γκρινιάρα αλλά είναι καθαρή εκμετάλλευση... 

Και με όλα αυτά στο κεφάλι μου, είπα να κοιτάξω σε κάποια δουλειά γραφείου, που να σας πώ την αλήθεια, νιώθω περισσότερο "στα νερά μου". Βρήκα μερικές αγγελίες, και θα πάρω αύριο τηλέφωνο, έστειλα και βιογραφικά μέσω mail, θα δείξει.. Όποιος θέλει έχω βρει μπόλικα σάιτ με αγγελίες τέτοιου είδους.  Πάντως είναι δύσκολα, και μέρα με τη μέρα το καταλαβαίνω όλο και περισσότερο..

Παρόλα αυτά όμως, κανονίσαμε με την παρέα μου, ένα 2ήμερο (Σάββατο βράδυ με Κυριακή βράδυ ήταν, πάρτε το όπως θέλετε!) στην Πάτρα που σπουδάζει μια φίλη μας! Πολύ ωραία πόλη, με έντονη νυχτερινή ζωή και ιδανική για βόλτες, με πολύ όμορφα στενάκια. Να πω την αλήθεια, αν μου έκλεινες τα μάτια και με πήγαινες εκεί, πολύ πιθανό να νόμιζα ότι είμαι σε μια πόλη της Αθήνας που απλά δεν την ξέρω! Περάσαμε πολύ όμορφα, είδαμε πολλά πράγματα (όπως λαθρομετανάστες να προσπαθούν να μπουν στο λιμάνι για να φύγουν για Ιταλία μπροστά στα μάτια μας..), περισσότερο γιατί φύγαμε από την Αθήνα και ξεφύγαμε από την καθημερινότητά μας.. Ελπίζω να καταφέρουμε να ξαναπάμε σύντομα! Φωτογραφίες δυστυχώς δεν μπορώ να ανεβάσω, γιατί πολύ απλά η φωτογράφος της παρέας είναι άλλη...!!

Άσχετο: Πρίν από λίγο καιρό έψαχνα για παρτιτούρες και βρήκα τυχαία αυτό το σάιτ, το οποίο μου κίνησε το ενδιαφέρον! Έχει σχέση γενικά με τη μουσική (και ραδιόφωνο που ακούς live διάφορους σταθμούς), και ίσως αρέσει και σε εσάς!

Όσο για αυτά που σας έλεγα πρίν, η απόφαση μου να αλλάξω και να γίνω πιο δημιουργική βγαίνει από μέσα μου... Βαρέθηκα να κάθομαι, βαρέθηκα κάθε μέρα να είναι ίδια, θέλω αλλαγή, θέλω κίνηση! Και  θα την βρώ την κίνηση, αλήθεια! Δεν αργεί, μέχρι και την Κυριακή μπορώ να κάτσω να κοιτάω το ταβάνι.. Όπως όπως έλεγε και το τίτλος του προηγούμενου ποστ μου, από Δευτέρα μπαίνω σε μια άλλη φάση! Και μ'αρέσει πολυ!

Η παρακάτω εικόνα μου δίνει ένα μήνυμα γι'αυτό και την βάζω..

"ΠΙΣΤΕΨΕ ΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ"

Φιλάκια!!

Από Δευτέρα..

Και μην ακούσω κανέναν να λέει "τα έχουμε ξανακούσει"...

Μετά τη βροχή..

...Έρχεται η ηρεμία! 

Έτσι θέλω να πιστεύω.. 

Και έτσι θα γίνει!

Μέρες θέλω να κάνω καινούριο πόστ.. 

Να σας πώ τα νέα μου, τις αποφάσεις μου, τις αλλαγές μου..

Λοιπόν, ας ξεκινήσω…

Καταπρώτον θέλω να ευχηθώ μια πραγματικά καλή χρονιά σε όλους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έχει κ άλλα μέτρα και θα είναι πιο δύσκολη, αλλά εύχομαι να μην μας φανεί και να περάσει και αυτή!

Καταδεύτερον, θέλω να ευχαριστήσω πολύ όσους μου ευχήθηκαν στα γενέθλια μου! Να’στε καλά όλοι!! 

Ανταποδίδω τις ευχές!

Αν και η αλήθεια είναι ότι δεν τα πέρασα όπως ακριβώς θα ήθελα.. Όσοι ήθελα δεν ήταν εκεί μαζί μου.. Η ουσία είναι ότι έκλεισα τα 22.. Και μπήκα στα 23 όπως συνηθίζει να λέει ο μπαμπάς μου.. Σαν να με τρομάζει λίγο αυτό..

 Πρίν από αρκετά χρόνια, όταν σκεφτόμουν πώς θα μπορούσε να ήταν η ζωή μου, με φανταζόμουν φοιτήτρια, να μένω στο δικό μου σπίτι, να έχω τη δουλειά μου για να μην επιβαρύνω τους γονείς μου περισσότερο..

 Πφφ.. 

Τίποτα από αυτά δεν ισχύει βέβαια.. Γιατί αντιθέτως μένω με τους γονείς μου, δεν πέρασα σε καμία σχολή, και πήγα σε ΙΕΚ σε μία ειδικότητα που δεν λατρεύω κιόλας, αλλά μ’αρέσει.

Πόσο θα ήθελα τώρα να ήμουν στη Θεσσαλονίκη.. Να ήμουν φοιτήτρια στο μουσικό τμήμα του Πανεπιστημίου.. Μακάρι και να τελείωνα κιόλας, να ήταν η μουσική η ζωή μου.. 

Πόσο στεναχωριέμαι που τα παράτησα.. Όταν κάθομαι στο αρμόνιο νιώθα τόσα συναισθήματα να βγαίνουν από μέσα μου, ακόμα και τώρα που έχουν περάσει χρόνια από τότε..

 Δεν μ’αρέσει έτσι όπως ζώ και σκοπεύω να το αλλάξω. Το να κάθομαι όλη μέρα στο σπίτι δεν με βοηθάει καθόλου…

 Νιώθω τόσο αλλαγμένη, τόσο αποφασισμένη να αλλάξω τα πράγματα!! 

Νιώθω κάτι να αλλάζει μέσα μου.. Και δεν έχω ξανανιώσει έτσι!

 Η φράση «μια ζωή την έχουμε» παρόλο που δεν μου αρέσει, πιστεύω απόλυτα αν το καταλάβεις και το πιστέψεις ότι η ζωή που περνάει δεν ξαναγυρίζει πίσω, όλα θα είναι διαφορετικά, η ζωή μας η ίδια..

Θέλω να αλλάξω πολλά πράγματα. Στο σπίτι μου, στη ζωή μου. Ήδη άρχισα να ξυπνάω νωρίτερα.. 

Σήμερα σηκώθηκα στις 11. Είχα βάλει νωρίτερα το ξυπνητήρι αλλά επειδή χτυπάει το «Παράφορα» του Σάκη, δεν σηκώνομαι, το απολαμβάνω.. :Ρ

Έπαιρνα τώρα τηλέφωνο σε μία δουλειά αλλά δεν το σήκωναν καν.. Χθες που έπαιρνα μου το έκλειναν και μια φορά μου είπαν να πάρω σε 5 λεπτά… Αχ τι παίζει με την πάρτη μου? Ας το πώ και σε εσάς, μπορεί να ξέρετε τίποτα.. Αν ξέρετε κομμωτήριο κοντά στο Περιστέρι να ζητάει βοηθό, ειδοποιήστε με..

Χθες έβλεπα ένα ρεπορτάζ στις ειδήσεις για πτυχιούχους που δουλεύουν σε πάγκους στη λαϊκή και σε παζάρια.. Εντάξει δεν έχω και κανένα πτυχίο ιδιαίτερο, αλλά είμαι της άποψης να δουλεύεις πάνω σε αυτό που σπουδάζεις.. Ο πατέρας μου λεει μίλησα εδώ για σένα, μίλησα εκεί κλπ.. Του λέω σε κανένα κομμωτήριο να μιλήσεις, αυτό με νοιάζει.. Έχω άδικο? Μήπως είμαι υπερβολική?

 Δούλεψα για δέκα μέρες τον Δεκέμβριο σε μια εταιρία δημοσκοπήσεων στην οποία πληρώνεσαι με το κομμάτι. Αν κάνεις δηλαδή ερωτηματολόγια πληρώνεσαι. Εγώ δεν έκανα πολλά , 6 την ημέρα(είναι και δύσκολο ο άλλος να χαραμίσει 20 λεπτά από τον χρόνο του για σένα), και όπως είναι λογικό απογοητεύτηκα. Δεν είμαι εγώ για τέτοια. Στην πώληση πρόσωπο με πρόσωπο είμαι καλύτερη, το έχω διαπιστώσει, αρκεί να έχω την όρεξη και να είμαι ευδιάθετη. 

Θυμάμαι στο μαγαζί που δούλευα πριν από 3 χρόνια, όταν προσπαθούσα να πουλήσω ένα βιβλίο μου έβγαινε τόσο εύκολα ο ενθουσιασμός, σαν να το είχα γράψει εγώ.. Και τότε κατάλαβα ότι αν ήταν να κάνω ένα πράγμα στη ζωή μου, αυτό θα ήταν να έχω βιβλιοπωλείο.. Μόνο με βιβλία όμως, όλων των ειδών. Τακτοποιημένα στα ραφάκια τους, περιμένοντας κάποιον να τα επιλέξει..

Διαβάζω αρκετά τελευταία. Τα πάντα, ότι πέσει στα χέρια μου. Dreamy Cloud μου, σ’ ευχαριστώ που έχεις γίνει η δανειστική μου βιβλιοθήκη! Όταν είχε βγεί στις αίθουσες το πρώτο μέρος του τελευταίου Harry Potter , πήγαμε και το είδαμε, και διαπίστωσα ότι πολλά πράγματα δεν τα καταλάβαινα. Και έτσι αποφάσισα να τα διαβάσω όλα με τη σειρά. Ευτυχώς διαβάζω γρήγορα και έτσι θα ξεκινήσω το τρίτο σύντομα.. 

Παράλληλα διάβασα και το «Ζήσε το τώρα» της Κάθυ Κέλλυ, και ομολογώ ότι στην αρχή δεν μου γέμισε το μάτι, με την περιγραφή της ιστορίας. Επειδή όμως έχω το κακό να μην αφήνω βιβλίο χωρίς να το διαβάσω, το άρχισα.. Και όταν έφτασα στη μέση κατάλαβα τι ήθελε να πεί.. Μου έδωσε πολλά αυτό το βιβλίο και θα ήθελα να διαβάσω και άλλα της ίδιας.

Έψαξα και για δανειστική βιβλιοθήκη εδώ στο Περιστέρι, και βρήκα μια κοντά στο Μετρό. Αχ ρε παλιά μου γειτονιά.. Όλα κοντά μου τα είχα.. Τώρα για να πάω να ψωνίσω κάτι χρειάζομαι ή μισή ώρα περπάτημα ή λεωφορείο. Και χωρίς παρέα πάντα.. Γι’αυτό έχω κλειστεί μέσα.. Δεν έχω παρέα, είμαι μακρυα.. Βγαίνω από το σπίτι 2 το πολύ 3 φορές την εβδομάδα και δεν νιώθω περίεργα.. Αρχίζω να συνηθίζω τη μοναξιά μου και δεν μου αρέσει αυτό.. Οι αλλαγές που λέγαμε πριν; Είναι και αυτό μέσα στο πρόγραμμα.. Να βγαίνω πιο συχνά έξω.. Να βλέπω κόσμο, να  μην ξεχνάω πως είμαι ζωντανή!

Σίγουρα θα υπάρχουν κ άλλα μέσα στο κεφάλι μου που αδημονούν να περάσουν στις οθόνες σας αλλά αρκετά σας κούρασα.. 

Μία στο τόσο δικαιούμαι κι εγώ ένα κολοσσιαίο  ποστάκι νομίζω!

 Καλή εβδομάδα, κ ας είναι Τρίτη!

Να με χαίρεστε!!

Γενεθλιάκια σήμερα!!

Κλείνω τα 22 κ ούτε που το κατάλαβα...

Δεν κάνω απολογισμό της χρονιάς, ίσως κάποια στιγμη!!

Προς το παρόν, κερνάω γλυκάκι!

Και μου παίρνω και καρτούλα!

Χρόνια πολλά και σε όσους γιορτάζουν σήμερα και αύριο!

Φιλάκια πολλά!!