lost...

Έχω μέρες να γράψω..

Δεν έχω και πολλή όρεξη, για να πώ την αλήθεια...

Και να γράψω πάλι τα ίδια θα πώ..

Γιατί ίδια είναι και η ζωή μου..

Δεν αλλάζει τίποτα..

Τίποτα διαφορετικό, τίποτα που να κάνει αίσθηση, καμία έκπληξη, όλα στάσιμα...

Και αναρωτιέμαι το γιατί...
Πώς γίνεται να έχουν μείνει όλα έτσι?
Θέλω μια αλλαγή, κάτι να ταράξει τα νερά, και να με ταρακουνήσει, να μου δείξει οτι είμαι εδώ, οτι υπάρχω.

Γιατί καμιά φορά είμαι εδώ αλλά στην ουσία δεν είμαι..

Φεύγω, ταξιδεύω, χάνομαι...

Μέσα σε σκέψεις που δεν μ'αρέσουν, όμως είναι εκεί, σε ότι κ αν κάνω, όπου κ αν είμαι..

Μου τι σπάει να είμαι έτσι, και όσο δεν θέλω τόσο πέφτω ξανά.

Δεν είμαι αυτή που ήμουν και το βλέπω...
Το νιώθω....

Είμαι μόνιμα χαμένη στις σκέψεις μου, στις ανασφάλειες μου, για πράγματα που δεν είμαι σίγουρη αν ισχύουν, αν υπάρχουν πραγματικά, ή αν είναι δημιουργία κάποιου για να με κάνει να χάσω τον εαυτό μου.

Έχω να αισθανθώ πραγματικά χαρούμενη ακριβώς ένα μήνα.. Ήταν 17 Φεβρουαρίου όταν άρχισε αυτή η "μαύρη τρύπα" να με τρώει..

Παλεύω με τον εαυτό μου, με την καθημερινότητα, με τη στασιμότητα, με την τόσο προβλέψιμη ζωή μου...

Όλα ίδια, σχολή, φροντιστήριο αγγλικών, φροντιστήριο υπολογιστών, βόλτα, ύπνος και πάλι απο την αρχη...

Hello!!! Θέλω κάτι να με ταρακουνήσει, να με ξυπνήσει, να μου αλλάξει τα μυαλά!

Πού είσαι? Σε ψάχνω!

Δεν θα με νικήσεις, θα σε νικήσω...



ΥΓ: γιατί όταν θέλω να βρώ κάτι με τη λέξη "χάλια" μου βγάζει το google πάντα χαλιά της Μιραράκη??? Ούτε να πέσει στα πατωματα δεν μπορεί κάποιος πια!!!