Just for for a walk...

Να οι πιο ωραίες φωτογραφίες που τράβηξα σήμερα.

(Οκ, είναι από το κινητό μου, μην ζητάτε πολλά!!)

Σήμερα, η μερα μπορεί να μην άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς, συννεφιές και υποψία βροχής παρατηρήθηκαν, όμως συνεχίστηκε πολύ καλά..

Τι εννοώ? Μπήκα στην τάξη πρίν τον καθηγητή, παρόλο που είχα ξυπνήσει αργά, πράγμα που σημαίνει οτι δεν πήρα απουσία. Και εκτός από αυτό, ο άνθρωπος συνηδητοποίησε οτι μας είχε βάλει αρκετά κεφάλαια στην ύλη για την εξεταστική, και με χαρά μας ενημερωθήκαμε, οτι η ύλη είχε μειωθεί σχεδόν στο μισό της. Πολύ χάρηκα!

Στο επόμενο μάθημα, η εύνοια της τύχης συνεχίστηκε, διότι έκανα ένα "θεϊκό" σχέδιο, το οποίο βαθμολογήθηκε με 18. Το τελείωσα νωρίς, οπότε έφυγα και νωρίς. Την ώρα που είχα ήδη φύγει από τη σχολή, πέφτει τηλέφωνο από την κολλητή, η οποία ήθελε την συμπαράσταση μου... ΙΟΥ, ΙΟΥ, ΙΟΥ.... 'Εφτασεεεεε.....Υπηρεσία έκτακτης ανάγκης!

Για να μην σας τα πολυλογώ,πήγαμε μέχρι το Πασαλιμάνι, καθίσαμε σε ένα πεζούλι και βλέπαμε τον ήλιο και τη μαρίνα.... Τελικά κατάφερα και έφερα το χαμόγελο ξανά στα χείλη της φίλης μου. Θυμιθήκαμε πολλά, είπαμε ακόμα πιο πολλά....

(όπου Θ. η φίλη μου, όπου Ε. εγώ...)

Θ.: Αχ ρε Αντώνη.... Τι μας κάνεις ρε γαμώτο....
Ε.:Να σου πω ρε συ.. Τόση ώρα που μιλάμε για τον Αντώνη, μου έρχετε στο νου η φάτσα του Πάρη, γιατί?
Θ.:Αχ.. Ξέρω κ εγώ?
Ε.: Έλα ρε, το βρήκα... Αφού όλα τα γουρούνια την ίδια φάτσα έχουν!

Ακολούθησε γέλιο μακράς διάρκειας από την φίλη μου.
Αφού κατάφερα να την κάνω να γελάσει (οχι οτι είναι και πολύ δύσκολο με τη συγκεκριμένη..!) η συζήτηση μας έφτασε στο αγαπημένο θέμα του φαγητού...

Θ.: Πώ ρε συ πεινάω...
Ε.: .......
Θ.: Τι λες να έχει η μάνα μου στο σπίτι?
Ε.: ........
Θ.: Πω, μακαρόνια ρε θέλω....
Ε.: Σκάσε ρε.....
Θ.: Ναι, ελπίζω να μην έχουμε καμια βλακεία, πάμε Everest??
E.: Εγώ νομίζω οτι έχω τσιπούρα.. μάλλον με ψάρια. (οκ, χόρτα ήθελα να πώ..)

Τι το ήθελα να τα μπερδέψω? Μια ώρα γέλαγε παλι!

Μας διέκοψε ένα τηλεφώνημα, και βρήκα την ευκαιρία να τραβήξω 1-2 φωτογραφίες, για κρατήσω την τόσο ωραία μέρα. Δεν είχε κρύο, είχε ήλιο, βγάλαμε τα μπουφανάκια μας, φορέσαμε τα γυαλάκια μας, και απολαμβάναμε τη στιγμή, καθώς θυμόμασταν τις διακοπές μας στο χωριό μου. Πολύ πλάκα! Θυμηθήκαμε όλα τα κουφά που μας έτυχαν, και πραγματικά, ένιωσα για λίγο λες και είμασταν όντως σε διακοπές.

Αχχ.... Πάμε πάλι ρε κορίτσια...... :))))))