Ακόμα δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με έκανε να αρχίσω κάτι που δεν ήθελα προσωπικά....
Και να που τώρα το "λούζομαι" κανονικά! Τι εννοώ?.......
Ο πατέρας μου είχε 2 μεγάλα όνειρα για την κόρη του, το ένα ήταν να γίνω ηθοποιός (άκου τώρα...) και το άλλο να γίνω μουσικοσυνθέτης....
Βέβαια, ο καθένας μπορεί να σκέφτεται ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ...Όχι όμως και να σου επιβάλει να κάνεις αυτό που θέλει...
Ευτυχώς τόσα χρόνια τα γλίτωσα και τα δύο, όμως ηταν και κάτι που μου "φορτώθηκε" κανονικα.....
Και ναι είναι τα αγγλικά.... Με πολύ κόπο κατάφερα να πάρω το πρώτο πτυχίο! Mόνο σαμπάνια που δεν άνοιξε ο πατέρας μου από τη χαρά του όταν του έφερα το χαρτί που έλεγε οτι επιτέλους (μετά απο 3 προσπάθειες και αμέτρητες ώρες στα φροντιστήρια) πήρα το ρημάδι το Lower. Μακάρι 'ομως να σταματούσαν εκεί τα βασανά μου....
Ο μπαμπάκας μου, αρχικά γλυκάθηκε απο το πρώτο χαρτί και για λίγο καιρό, δεν μου είχε κάνει καμία συζήτηση..... Τζάμπα χάρηκα.... Τώρα παιδεύομαι να πάρω το Proficiency... Τα έχω βρεί μπαστούνια σας το ομολογώ...
Να με δώ πώς θα πάω να δώσω το Δεκέμβρη...
Είμαι σε άσχημη μοίρα, το παραδέχομαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου