Από μακρυά..

Αγαπημένοι μου blogoφίλοι!

Από το πρωί στις 6 κ μισή βρίσκομαι στο αγαπημένο μου νησί για να αρχίσω τις διακοπές μου που τόσο καιρό και με τόση ανυπομονεσία περίμενα!

Ήθελα να σας γράψω από χθές, αλλά κάτι οι δουλείες, κάτι οι ετοιμασίες και τα τελευταία ψώνια, δεν πρόλαβα!

Τον τελευταίο καιρό δεν μου πήγαιναν και τόσο καλά τα πράγματα, ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο ήταν στο νοσοκομείο, και φοβηθήκαμε ολοι πολύ.. Δεν εχει ξεπεράσει τελείως τον κίνδυνο, όμως θέλουμε να πιστεύουμε οτι όλα θα πάνε καλά!

Αυτή τη στιγμή που σας γράφω, βρίσκομαι σε ένα internet caffe της Μυτιλήνης, το οποίο ανακαλύψαμε πέρσυ και μας βοηθάει να γεμίσουμε της κενές ώρες αναμονής του Κτελ που θα μας πάει στο χωριουδάκι μου! Κάναμε φυσικά και μία ωραία βόλτα στους πλακόστρωτους δρόμους της πόλης, και είμαστε έτοιμοι.. Είναι 11 παρά κάτι... 'Εχουμε χρόνο!!

Θα ήθελα να σας δείξω και φωτογραφίες, αλλά εδώ δεν έχω τίποτα δυστυχώς!

Ήρθε η ώρα να σας αφήσω όμως.. Λογικά θα γυρίσω λίγο πριν το τέλος του επόμενου μήνα, οπότε μέχρι τότε να περνάτε καλά, να διασκεδάσετε, να κάνετε πολλά μπανάκια, και εγώ όποτε έρχομαι στην πόλη θα σας επισκέπτομαι!

Φιλιά πολλά και καλό καλοκαίρι!

You raise me up..

"You Raise Me Up"

When I am down and, oh my soul, so weary;
When troubles come and my heart burdened be;
Then, I am still and wait here in the silence,
Until you come and sit awhile with me.

You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up... To more than I can be.

You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up... To more than I can be.

There is no life - no life without its hunger;
Each restless heart beats so imperfectly;
But when you come and I am filled with wonder,
Sometimes, I think I glimpse eternity.

You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up... To more than I can be.

You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up... To more than I can be.

You raise me up... To more than I can be.

Άλλο ένα βράδυ..

.. κάθομαι μόνη.

Ο ύπνος δεν με παίρνει, σκέφτομαι πολλά, παρατηρώ πολλά που υπό άλλες συνθήκες δεν παρατηρούσα.

Αλήθεια, πόσο δεδομένη έχουμε τη ζωή μας;

Κανείς δεν ξέρει για πόσο θα ζήσει, πόσο θα μείνει σε αυτό τον πλανήτη, πόσα θα προσφέρει..

Η ζωή είναι περίεργο πράγμα.

Είναι δώρο.

Αλήθεια πώς είναι ο θάνατος;

Έχω φανταστεί πολλές φορές , σαν ταινία περνάει η ζωή σου, τα αγαπημένα σου πρόσωπα, όλα όσα αγαπάς, μετά φώς και μετά..

.. Μετά τί;

Υπάρχει άραγε ο παράδεισος που λένε; Η απλά κλείνουμε τα μάτια και μετά..

...Κενό..

Πόσο με τρομάζει αυτή η σκέψη..

Δεν μ'αρέσει αυτή η εκδοχή..

Δεν θελω κενό..

Θέλω όμορφα πράγματα..

Θέλω να ζήσω τη ζωή που μου μένει όσο καλύτερα μπορώ, και να κάνω όσα περισσότερα μπορώ, για να μπορώ να πώ οτι φεύγω γεμάτη!

Πόσο λυπάμαι για τους ανθρώπους που φεύγουν χωρίς να έχουν προλάβει να δούν κάποια από τα όνειρα τους να πραγματοποιούνται..

Μισοτελειωμένα όνειρα..

Σκέψεις και ελπίδες που χάνονται..

Όλα, σε μια στιγμή..

Τίτλος;;; 11 κ σήμερα!!!!

Σκεφτόμουν πολλά θέματα για αναρτησούλα.. Αλλά όλο μου φεύγουν και έρχονται άλλα στη θέση τους με αποτέλεσμα να ξεχνάω τα παλιά, να επεξεργάζομαι τα καινούρια μέχρι να τα ξεχάσω κ αυτά!!

Διάβαζα πρίν ένα μπλόγκ, κ κατάλαβα πόσο τυχεροί είναι οι άνθρωποι που έχουν φίλους. Πόσο γεμίζει η ζωή σου.

Γυρνάει το μυαλό μου πίσω, στο δημοτικό, τότε που όλα τα κορίτσια της τάξης μου με έκαναν παρέα και με κορόιδευαν όταν έφευγα. Και αυτά τα άτομα τα αποκαλούσα φίλους τότε. Δεν ήθελα να αλλάξω σχολείο για να μην χάσω τους φίλους μου. Θα μου πείτε, τι μυαλό έχει ένα παιδάκι δημοτικού για να καταλαβαίνει πότε είναι ο σωστός τρόπος να φερθείς? Ακόμα έτσι είναι αυτά τα άτομα..

Οι φίλοι είναι αυτοί που θα σε κάνουν να ξαχαστείς. Τελευταία, πιστεύω πολύ στην 'εκφραση "να πούμε καμια μ..λ..κί.. να περάσει η ώρα". Γιατί από τις μεγαλύτερες μπαρούφες βγαίνουν τα μεγαλύτερα θέματα για συζήτηση. Έτσι καταλαβαίνεις τον άλλον, πώς σκέφτεται, πώα αντιδρά!

Και πού μπορείς να βρείς τους φίλους; Ανάλογα. Στο σχολείο, στη δουλειά, στο στρατο (για τους άντρες). Μπορείς όμως να καταλάβεις ότι το άτομο που γνώρισες μπορεί να γίνει φίλος σου; Εγώ δεν το κατάλαβα αμέσως. Την κολλητή μου την ξέρω 15 χρόνια. Δεν είμαστε κολλητές τόσο καιρό όμως. Είμαστε από το Λύκειο. Και δεν πηγαίναμε καν μαζί. Την γνώρισα στο δημοτικό, δεν δεν κάναμε κ πολύ παρέα. Στην πορεία όμως αποδείχθηκε οτι είμασταν καλές φίλες, απλά δεν το είχαμε καταλάβει! Την φίλη μου την Ε. την γνώρισα στο φροντιστήριο. Δεν πίστευα με τίποτα ότι αυτο το ντροπαλό κορίτσι θα γινόταν φίλη μου και μάλιστα τόσο καλή. Πραγματικά δεν θυμάμαι πώς καταλήξαμε να κάνουμε παρέα, μάλλον την είχα δει στον δρόμο ένα χρόνο μετά το τέλος του σχολείου. Και σιγά σιγά κολλήσαμε. Έτσι είναι αυτά, σιγά σιγά κολλάς..

Μέχρι που πήγαμε κ διακοπές μαζί.. Αχ αυτές οι διακοπές! Πόσο θέλω να έρθουν! Πόσο το θέλω! Όσο κ αν φοβάμαι για το πώς θα εξεληχθούν (σε καταλαβαίνω Dreamy Cloud..) , πιστεύω πως θα περάσουμε πολύ καλά! Αν και έχω την εντύπωση οτι τα άτομα που θα φωνάζουν στην Θ. θα είναι περισσότερα φέτος! χεχε! 11 και σήμερα λοιπόν...

Θέλω πολλά να πώ, αλλά τώρα με έχει συναπάρει η φαντασία μου.. Μην μου μιλάτε , είμαι στο καράβι, πάω στο νησί!

Έχω καεί αυτές τις μέρες, σας το είπα? Εγκατέστησα το The Sims 3, στον υπολογιστή και κάνω ρεκόρ κάθε μέρα! Ανυπομονώ να πάω στο χωριό, μήπως και κάνω αποτοξίνωση, είναι κόλλημα σας λέω!

Κατα τα άλλα , με τα αγγλικά όλα πάνε καλά, δεν είναι τελικά τόσο βαρετά ωστε να λυποθημήσεις Ηφαιστίωνα μου! Θα το άντεχες πιστεύω. Το έχω πάρει απόφαση οτι θα διαβάσω.. Όσο κ αν παραπονιέμαι είναι για το καλό μου, και το ξέρω.. Και ας γκρινιάζω..

Πολλά γίνονται για το καλό μας.. Όλα για το καλό μας γίνονται, ακόμα κ αυτά που δεν θέλουμε, αν το σκεφτείτε γίνονται για το καλό μας, γιατί αν τα κάνουμε θα τα πηγαίνουμε καλά με αυτούς που θέλουν να τα κάνουμε! Το συμπέρασμα αυτό το έβγαλα την εβδομάδα που μας πέρασε.. Το δικό μου πρόγραμμα μετά τη σχολή είναι να ξυπνάω 1-2 το μεσημέρι, το απόγευμα αγγλικά, και μετά αν τύχει, βολτούλα, και λιώσημο στο sims μέχρι αργά και πάλι από την αρχή.. Από τότε που άρχισε αυτό ήμουν σε μόνιμη κόντρα με τους δικούς μου "κάθεσαι, δεν κάνεις τίποτα, όλη μέρα κοιμάσαι" κλπ.. Αποφάσισα μια μέρα να σηκωθώ κατα τις 11, και να κάνω κάτι δουλίτσες που είχα, ασήμαντες μεν, με κρατούσαν απασχολημένη (και όχι στον υπολογιστή) δε. Μετά από αυτό προθημοποιήθηκα να κάνω κάποια πράγματα στο σπίτι, πράγμα που έκανε τη μαμά μου να μην ξέρει τι γίνεται "ποια είσαι εσύ, τι έκανες στο παιδί μου" και τέτοια.. Για να μην σας τα πολύλογώ, εκείνη η μέρα κύλισε πολύ αρμονικά μέσα στο σπίτι. Όταν δε , με είδε ο μπαμπάς μου να κάνω ασκήσεις αγγλικών, πώς δεν πέταξε από τη χαρά του!

Συμπέρασμα: Όταν κάνεις αυτό που θέλουν οι γονείς σου είναι όλοι ευτυχισμένοι. Και εκείνοι που ξαφνικά το παιδί τους έγινε ένας άγγελος, και εσύ που δεν σε πρίζουν πια!

Ούφ! Έπριξα εσάς όμως σήμερα!

Έχω διάθεση και για άλλες αλλαγές, σας το'πα?

Σκέφτομαι να αλλάξω τον τίτλο του ιστολογίου, το nickname, γενικά πολλά!

We will see...

Σας αφήνω γιατί θα κάψω το κοτόπουλο!

18 και σήμερα!..

.. Αντίστροφη μέτριση για τις διακοπές μου φυσικά! Τις περιμένω πώς και πώς, αν και δεν έχω σκοπό να αφήσω να περάσει άδοξα ο χρόνος μέχρι να φύγω. Ήδη έκανα την αρχή, με μια πολύ ωραία βόλτα στον Πειραιά, Πασαλιμάνι για την ακρίβεια. Ήσυχη βραδιά η αποψινή, αν και για Κυριακή δεν είχε και πολύ κόσμο..

Χθές το βράδυ βρέθηκα τελείως τυχαία στο Ακρωτήρι Boutique.Ωραίος χώρος, τεράστιος, απίστευτα πολύς κόσμος (για να πάμε τουαλέτα χρειάστηκε πολύ σπρώξημο..!), ψιλοκυριλέ μαγαζί (στο οποίο εγώ ήμουν σαν την μύγα μες το γάλα, με την τζιν μου φουστίτσα κ τα πεδιλάκια μου..), αλλά πολύ μούρη πούλαγαν όλοι εκεί μέσα! Νωρίς παίζει χαλαρή μουσικούλα αλλά στην πορεία εξελίσεται σε "ντάπα-ντούπα" κατάσταση. Μόνο που σε κάποιες φάσεις αντιλαμβανόμουν λίγο "ότι να'ναι" μουσικές εναλλαγές!

Γενικά όμως ωραίο μαγαζί!

Κατά τα άλλα, έχω τελειώσει με τη σχολή, τώρα πια θα ξαναπάω τον Οκτώβρη, και δεν ξέρω αν θα μου λείψει και πολύ!

Με τα αγγλικά μου συνεχίζω μέχρι και μία μέρα πρίν φύγω για διακοπές, κάτι που δεν με χαροποίησε ιδιαίτερα, ειδικά ότα έμαθα ότι θα έχω κάθε μέρα μάθημα μέχρι τότε!

Επιδή σαν να πήγε λίγο αργά, δεν θα πώ κάτι άλλο, αν και έχω πολλά στο μυαλό μου...

Εύχομαι μια πολύ όμορφη εβδομάδα σε όλους!

Just a night..

Είναι απλά μια νύχτα..

Σαν όλες τις άλλες!

Γιατί δεν με παίρνει ο ύπνος τότε;

Πρέπει να βάλω στόχους..

Δεν γίνεται μια ζωή απλά να τρέχω για όλα.

Πρέπει να τελειώνω ένα ένα αυτά που έχω αρχίσει.

Αυτό το καλοκαίρι πρέπει να διαβάσω.

Αλήθεια πρέπει.

Πώς όμως μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο?

Ειδικά στις διακοπές?

Μπορείς??

Ουφ... Να γιατί δεν κοιμάμαι.

Τα λόγια όλων γυρνάνε μέσα στο κεφάλι μου.

"Πρέπει να το κάνεις, πρέπει να πετύχεις"

Ναι, θα το κάνω.

Ναι θα πετύχω.

Για εσας.

Για μένα τι?