Γονείς για τα μπάζα..

Είμαι πολύ θυμωμένη.
Οι άνθρωποι πολλές φορές δεν είναι άνθρωποι...
Και τα παιδιά δεν σου φταίνε σε τίποτα αν έχεις εσύ καμένο εγκέφαλο...
Ένας πατέρας που χτυπάει και βρίζει την κόρη του, 11 χρονών παιδάκι, και η γυναίκα του που δεν είναι η μητέρα του παιδιού, κάνει το ίδιο..Ένα παιδί που είναι αποξενωμένο από όλους και από όλα, από φίλους, συγγενείς, μόνο και μόνο επειδή οι γονείς του είναι τρελοί και ανεγκέφαλοι.
Δεν το αντέχω να ξέρω οτι συμβαίνουν τέτοια πράγματα... Και να μην κάνω τίποτα..

Είναι απάνθρωπο....
Δεν σας αξίζουν τα παιδιά ρε!
Δεν έχετε δικαίωμα να λέγεστε γονείς!!!
Εδώ δεν μπορείτε να σώσετε τον εαυτό σας από το βούρκο που είστε χωμένοι, τα παιδιά τι τα θέλετε?
Να είναι μια ζωή στιγματισμένα?
Να έχουν μια ζωή τραύματα που τα προκαλέσατε εσείς?
Στα ίδια σας τα παιδιά?
Δεν σας αξίζουν, όχι...

Βραβείο Proximidade

Μετά από τη βράβευσή μου από το Γυάλινο Δάκρυ και την Πασχαλίνα, που τις ευχαριστώ πάααααρα πολύ για την τιμή που μου έκαναν, πρέπει να δώσω και εγώ αυτό το βραβειάκι σε 8 άτομα...Στα άτομα της blogόσφαιρας που διαβάζω (και σχολιάζω, χιχι!!)...

Το βραβείο Proximidade περιγράφεται ως εξής.....:

«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες. Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς!»

Proximidade is described as follows:'This blog invests and believes in PROXIMITY - nearness in space, time and relationships. These blogs are exceedingly charming. These kind bloggers aim to find and be friends. They are not interested in prizes for self-aggrandizement! Our hope is that when the ribbons of these prizes are cut, even more friendships are propagated. Please give more attention to these writers!'This blog award should be sent to your favorite eight bloggers and they, in turn should forward to eight of their favorites. You should include the text for Proximidade (above) in your announcement blog.As I have to choose only eight, the Proximidade Award goes to:

Και επιδή έχω μόνο 8 να επιλέξω,το βραβείο αυτό πηγαίνει στους....:

Dreamy Cloud

Εξύμνος

Απο μικρό κ από τρελό

Το καλειδοσκόπιο

Glam and Fame

Sweet and Bitter

Because of you

What's in a mind

Just for for a walk...

Να οι πιο ωραίες φωτογραφίες που τράβηξα σήμερα.

(Οκ, είναι από το κινητό μου, μην ζητάτε πολλά!!)

Σήμερα, η μερα μπορεί να μην άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς, συννεφιές και υποψία βροχής παρατηρήθηκαν, όμως συνεχίστηκε πολύ καλά..

Τι εννοώ? Μπήκα στην τάξη πρίν τον καθηγητή, παρόλο που είχα ξυπνήσει αργά, πράγμα που σημαίνει οτι δεν πήρα απουσία. Και εκτός από αυτό, ο άνθρωπος συνηδητοποίησε οτι μας είχε βάλει αρκετά κεφάλαια στην ύλη για την εξεταστική, και με χαρά μας ενημερωθήκαμε, οτι η ύλη είχε μειωθεί σχεδόν στο μισό της. Πολύ χάρηκα!

Στο επόμενο μάθημα, η εύνοια της τύχης συνεχίστηκε, διότι έκανα ένα "θεϊκό" σχέδιο, το οποίο βαθμολογήθηκε με 18. Το τελείωσα νωρίς, οπότε έφυγα και νωρίς. Την ώρα που είχα ήδη φύγει από τη σχολή, πέφτει τηλέφωνο από την κολλητή, η οποία ήθελε την συμπαράσταση μου... ΙΟΥ, ΙΟΥ, ΙΟΥ.... 'Εφτασεεεεε.....Υπηρεσία έκτακτης ανάγκης!

Για να μην σας τα πολυλογώ,πήγαμε μέχρι το Πασαλιμάνι, καθίσαμε σε ένα πεζούλι και βλέπαμε τον ήλιο και τη μαρίνα.... Τελικά κατάφερα και έφερα το χαμόγελο ξανά στα χείλη της φίλης μου. Θυμιθήκαμε πολλά, είπαμε ακόμα πιο πολλά....

(όπου Θ. η φίλη μου, όπου Ε. εγώ...)

Θ.: Αχ ρε Αντώνη.... Τι μας κάνεις ρε γαμώτο....
Ε.:Να σου πω ρε συ.. Τόση ώρα που μιλάμε για τον Αντώνη, μου έρχετε στο νου η φάτσα του Πάρη, γιατί?
Θ.:Αχ.. Ξέρω κ εγώ?
Ε.: Έλα ρε, το βρήκα... Αφού όλα τα γουρούνια την ίδια φάτσα έχουν!

Ακολούθησε γέλιο μακράς διάρκειας από την φίλη μου.
Αφού κατάφερα να την κάνω να γελάσει (οχι οτι είναι και πολύ δύσκολο με τη συγκεκριμένη..!) η συζήτηση μας έφτασε στο αγαπημένο θέμα του φαγητού...

Θ.: Πώ ρε συ πεινάω...
Ε.: .......
Θ.: Τι λες να έχει η μάνα μου στο σπίτι?
Ε.: ........
Θ.: Πω, μακαρόνια ρε θέλω....
Ε.: Σκάσε ρε.....
Θ.: Ναι, ελπίζω να μην έχουμε καμια βλακεία, πάμε Everest??
E.: Εγώ νομίζω οτι έχω τσιπούρα.. μάλλον με ψάρια. (οκ, χόρτα ήθελα να πώ..)

Τι το ήθελα να τα μπερδέψω? Μια ώρα γέλαγε παλι!

Μας διέκοψε ένα τηλεφώνημα, και βρήκα την ευκαιρία να τραβήξω 1-2 φωτογραφίες, για κρατήσω την τόσο ωραία μέρα. Δεν είχε κρύο, είχε ήλιο, βγάλαμε τα μπουφανάκια μας, φορέσαμε τα γυαλάκια μας, και απολαμβάναμε τη στιγμή, καθώς θυμόμασταν τις διακοπές μας στο χωριό μου. Πολύ πλάκα! Θυμηθήκαμε όλα τα κουφά που μας έτυχαν, και πραγματικά, ένιωσα για λίγο λες και είμασταν όντως σε διακοπές.

Αχχ.... Πάμε πάλι ρε κορίτσια...... :))))))

Je t'aime..

Απλά ακούστε το...
Την πρώτη φορά που το είχα ακούσει είχα δακρύσει..
Από τα αγαπημένα μου τραγούδια... Δημήτρη βάλτο κ αυτό στη λίστα σου, νομίζω αξίζει!

Francis Cabrel - Je t'aimais, je t'aime, je t'aimerai...

ΥΓ: Θέλω να πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Θ. και στην Dreamy Cloud, που σήμερα με βοήθησαν πολύ, και μια μεγάλη συγνώμη σε σένα, που με άκουσες όπως δεν σου αρέσει καθόλου...

Οι μπούρδες μου..

Σήμερα δεν πήγα σχολή

Απλά μου τη βάρεσε

Δεν έχω τίποτα να γράψω

Δεν σκέφτομαι τίποτα

Θέλω να παίξω sims

Να πάω για ταινία

Να πάω στα χιόνια

Θέλω ένα φούξια δωμάτιο

Επιτέλους δεν με πονάει το στομάχι μου

Την Κυριακή έφαγα παγωτό με γεύση kinder

Είμαι καλά

Δεν έχω διάθεση για πολλά

Τώρα θέλω να κουκουλωθώ

Και να σηκωθώ αύριο

Αισθάνομαι κουρασμένη

Θέλω μανιτάρια..

Βαριέμαι...

Τελικά κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ ανώριμοι

Πρέπει να διαβάσω

Αλλά δεν θέλω

Το μόνο που θέλω είναι

Η ΗΣΥΧΙΑ ΜΟΥ

Roads...

Portishead - Roads

Oh, can't anybody see

We've got a war to fight

Never found our way

Regardless of what they say

How can it feel, this wrong

From this moment

How can it feel, this wrong

Storm

In the morning light

I feel

No more can I say

Frozen to myself

I got nobody on my side

And surely that ain't right

Surely that ain't right

Oh, can't anybody see

We've got a war to fight

Never found our way

Regardless of what they say

How can it feel, this wrong

From this moment

How can it feel, this wrong

How can it feel this wrong

From this moment,

How can it feel, this wrong

Oh, can't anybody see

We've got a war to fight

Never found our way

Regardless of what they say

How can it feel, this wrong

From this moment

How can it feel, this wrong

Happy birthday to me!

Φανταστήτε σε τι κατάσταση έφτασα για να λέω στον εαυτό μου χρόνια πολλά!

Δεν μπορώ να πώ οτι το περίμενα να είναι έτσι τα φετινά μου γενέθλια..
Οκ, πίστευα οτι θα με πιάσει μελαγχολία,που μπήκα στη δεύτερη δεκαετεία της ζωής μου, μπλα μπλα... (πολύ χάλια δεν ακούγεται??)

Όμως τελικά ούτε αυτά δεν μπόρεσα να σκεφτώ...
Χθές το βραδυ πέρασα πολύ όμορφα, και δεν περίμενα οτι θα είμαι έτσι σήμερα..
Τι εννοώ??
Άργησα να ξυπνήσω σήμερα, λόγω της χθεσινής βόλτας..
Και γύρω στη μία και μισή σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια..
Λέω, γενέθλια έχω σήμερα, ας σηκωθώ λίγο νωρίτερα από τις προηγούμενες μέρες!
............
Όμως με το που επικοινώνησα με το περιβάλλον, ένοιωσα ένα δυνατό πόνο στομάχι... Ώχ...
Δυστυχώς μετά τον πόνο ακολούθυσαν και άλλα ωραία, και πολύ πιθανό είναι να έχω γαστρεντερίτιδα...
Αχ...
Το καλό της υπόθεσης είναι οτι η "άδειά" μου από τη σχολή θα πάρει παραταση μια μέρα...
Περαστικά μου...
Σε επόμενο ποστάκι θα σας πώ:

• Πώς πέρασα την πρωτοχρονιά
• Και πού πήγε ο αδερφός μου την πρωτοχρονιά και ζήλεψα αφάνταστα!

Και κλασσικά, να και ένα τραγουδάκι, το οποίο μου ταιριάζει σήμερα!
Χρόνια μου πολλά λοιπόν, και χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα, και όλους όσους έχουν μαζί μου γενέθλια!!