Ε όχι και τον blogger!

 

Hello, hello!!!

Συνεχίζεται το δράμα μου αγαπημένοι μου, με επαναλαμβανόμενο σαμποτέρ το φροντιστήριο μου...

Εκτός από το φατσοβιβλίο, τώρα έκλεισαν και τον μπλόγκερ... με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω ούτε πόστ, αλλά ούτε και να σχολιάσω...

Μαύρα χάλια!

Το παρόν πόστ απ' ότι θα καταλάβετε, το στέλνω με μέιλ, γιατί οι σαδιστές εδώ πέρα, το μόνο μέσο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο που μας έχουν αφήσει είναι τα μέιλ...

Σας έχω και ένα νέο! Απ΄'οτι κατάλαβα, (φτου φτου φτου!!!!! παρακαλείται θερμά όποιος είναι γκαντέμης, κατσικοπόδαρος κ.ο.κ.... να μην διαβάσει το παρακάτω κειμενάκι!!!!) το αγαπημένο μου λαπτοπάκι θα γυρίσει στην αγκαλιά της "μανούλας"! Δεν λέω μεγάλα λόγια, αν και ελπίζω.. Ευχηθείτε όλοι μαζί, μαζί με μένα, να το πάρω πίσω πριν το 2010....!

Επίσης, θέλω να εκφράσω την αμέριστη συμπαράσταση μου, όπως και όλων εδώ φαντάζομαι, στον Hfaistiwna, για αυτό που συνέβη στη ζωή του... Δεν μπορώ να κάνω σχόλια αγαπημένε μου, και ήταν ο μόνος τρόπος...

Τα φιλιά μου σε όλους, και να ξέρετε.... 

Ότι και αν συμβεί, η ζωή συνεχίζεται...!

Καλό μήνα! (+επετιος, τρα λα λάααα.!)

Αγαπητά μου μπλογκοφιλαράκια!

Καλό μήνα! 'Οσο πάμε ερχόμαστε όλο και πιο κοντά στα Χριστούγεννα, την αγαπημένη μου περίοδο του χρόνου. Όλη αυτή η μαγεία, τα φωτάκια, τα τραγούδια, η χαρά που επικρατεί, με κάνει να νιώθω πιο αισιόδοξη!


Και επίσης, σήμερα γράφω την 60ή ανάρτησή μου, και διάλεξα να είναι και η επετιακή! Δεν μπορώ να την φτιάξω όπως θέλω ούτε να γράψω αυτά που θέλω, λόγω του χρόνου που με πιέζει και της διευθύντριας του φροντιστηρίου που θα μπουκάρει όπου να'ναι... Όμως έχω να πώ, οτι εδώ μέσα γνώρισα απίστευτα άτομα, που πάντα είχαν ένα καλό λόγο να μου πούν όταν δεν ήμουν καλά, και πάντα ήταν έτοιμοι να χαρούν με τη χαρά μου! Σας ευχαριστώ 'ολους! Δεν σταματάμε εδώ! Τώρα που έχω όρεξη και ιδέες, δεν έχω λάπτοπ, την τύχη μου μέσα.....


Από ότι καταλάβατε, το πρόβλημα μου, φαίνεται να μένει αιωνίως άλυτο... Ο υπολογιστής μου ακόμα να έρθει σπίτι, και κάτι μου λέει οτι θα κάνει πρωτοχρονιά χωρίς εμένα.... Σνιφ... Τον έχω δει μέχρι και στον ύπνο μου, το πιστεύετε?


Τελος πάντων, ας αλλάξω θέμα... Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο φροντιστήριο μου,όπως θα καταλάβατε και πρίν, ίσως ο μόνος τρόπος επικοινωνίας μου με τον ιντερνετικό κόσμο.. Και το κακό που μόλις διαπίστωσα?? Οι κακοί του φροντιστηρίου μόλις κλείδωσαν κάθε "Social Network"... Άρα και φατσοβιβλίο γιοκ... Αρε, άτιμη κοινωνία, άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις! (...)
Ένα πολύ ευχάριστο νέο που δεν έχω προλάβει να σας πω, είναι οτι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τελείωσα με τα μαθήματα των αγγλικών! Δεν φαντάζεστε τι ανακούφηση νιώθω! Δυστυχώς δεν έδωσα τώρα, λόγω ενός μπερδέματος που προέκυψε, αλλά το Μάιο θα δώσω! Έχουμε αποφασίσει μαζί με μια πολύ καλή μου φίλη να διαβάσουμε μαζί και να δώσουμε. Είναι κ εκείνη στο ίδιο επίπεδο με εμένα, και θα τα πάμε πολύ καλά, είμαι σίγουρη!


Θυμάται κανένας που σε κάποια ποστ μου "εκθίαζα" κάποιες σκύλες που έχουμε στο τμήμα μου? Λοιπόν... Μία από αυτές τις σκύλες, έγινε η αιτία για να τα ακούσει πολύ χοντρά μια καθηγήτρια μας.. Η οποία επιδή ήμασταν πολύ κοντά στην ηλικία, κάναμε πολύ πιο χαλαρό μάθημα.. Αυτής της σκύλας όμως, δεν της άρεσε, μάλλον προτειμάει να κάνουμε μαθημα με τον μπαμπούλα από πάνω μας, και είχε τη φαινή ιδέα να πάρει τηλέφωνο στον διευθυντή μας και να πει οτι στην Κομμωτική Δ' δεν γίνεται μάθημα κλπ... Για να μην σας τα πολυλογώ, όταν καταλάβαμε όλοι ποιός ήταν, σχεδόν αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη από την καθηγήτρια, που φταίει και σε τίποτα!


Και με την ευκαιρία, να σας πώ, οτι είμαι πολύ κοντά στην απόκτηση του πτυχίου μου, και δεν βλέπω την ώρα να δουλέψω σε κομμωτήριο!!


Θα προσπαθήσω να βρώ από τώρα κάπου, αλλά το πρόβλημά μου είναι οτι θέλω να πάω κάπου που να πληρώνομαι... Γιατί κακά τα ψέμματα, η κατάσταση σε όλους είναι και θα είναι δύσκολη.. Έχω κάνει διάφορες αιτήσεις, και έχω στείλει βιογραφικά, αλλά δυστυχώς λίγοι έως ελάχιστοι είναι αυτοί που ζητάνε άτομα μετα τις 3... Τελος Πάντων, έχει ο Θεός!


Και μια που είπα για τον Θεούλη, βλέπει κανενας το "Μίλα μου βρώμικα"?? Κατ'εμέ είναι τέλεια! Δεν μου φαίνεται οτι έχει καμια σχέση με την ομόνυμη στηλη της Athens Voice, αλλά την βλέπω φανατικά, όπως και τους 4, να μόνα σήριαλ που βλέπω στην T.V.!


Στα προσωπικά μου, (να σας τα πώ κ αυτά, γιατί ξέρω ότι καίγεστε να μάθετε....!) είμαι πολύ καλά και με βοηθάει πολύ σε διάφορους τομείς της ζωής μου. Γιατί είναι μεγάλο πράγμα να ξέρεις οτι έχεις έναν ανθρωπο να βασιστείς...


Και τώρα δυστυχώς θα πρέπει να σας αφήσω.. Να προσέχετε,και σύντομα θα σας διαβάσω όλους!

Μου λείπετε...

Πόσο καιρό έχω να γράψω από υπολογιστή θεέ μου!!
Θέλω τόσο πολύ να πάρω το λάπτοπ μου πίσω!
Σας στέλνω αυτό το ραβασάκι, για να σας ενημερώσω ότι είμαι καλά και ελπίζω σύντομα να επανέλθω..
Γενικά είμαι καλά, μόνο που αυτή τη στιγμή αισθάνομαι προδομένη.. Είναι πολύ άσχημο να σε ρίχνουν από τα ψηλά )που νόμιζες οτι είσαι..) στα χαμηλά, έτσι δεν είναι? Λεπτομέρειες στο επόμενο επεισόδιο....
Χθές το βράδυ είχα πάει για οινόμελο... Είναι απλά τέλειο, και γίνεται ακόμα καλύτερο αν έχεις την κατάλληλη παρέα!
Θα περάσω να σας επισκευτώ όλους κάποια στιγμή!
Να προσέχετε!!!

Ζώ-stop!

Αγαπημένα blogoφιλαράκια μου! Μου λείψατε πολύ! Αλήθεια! Αλλά με το
που γύρισα από τις διακοπές ήρθαν τα πάνω κάτω.. Έγιναν πολλά, τα
οποία θα σας πώ εν καιρώ... Έχει χαλάσει και το λάπτοπ μου και δεν εχω
σχεδόν καθόλου επικοινωνία με τον ιντερνετικό κόσμο! Και λέω σχεδόν
γιατί ευτυχώς ανακάλυψα το cosmote my-view και μέχρι τις 16 του μήνα
θα εχω δωρεάν.. Από εκεί και πέρα θα ξαναχαθώ για λίγο, μέχρι να
επιστρέψει το άσωτο λαπτοπ! Πρέπει να σας αφήσω! Καλά να περνάτε και
θα τα ξαναπούμε σύντομα!

Από μακρυά..

Αγαπημένοι μου blogoφίλοι!

Από το πρωί στις 6 κ μισή βρίσκομαι στο αγαπημένο μου νησί για να αρχίσω τις διακοπές μου που τόσο καιρό και με τόση ανυπομονεσία περίμενα!

Ήθελα να σας γράψω από χθές, αλλά κάτι οι δουλείες, κάτι οι ετοιμασίες και τα τελευταία ψώνια, δεν πρόλαβα!

Τον τελευταίο καιρό δεν μου πήγαιναν και τόσο καλά τα πράγματα, ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο ήταν στο νοσοκομείο, και φοβηθήκαμε ολοι πολύ.. Δεν εχει ξεπεράσει τελείως τον κίνδυνο, όμως θέλουμε να πιστεύουμε οτι όλα θα πάνε καλά!

Αυτή τη στιγμή που σας γράφω, βρίσκομαι σε ένα internet caffe της Μυτιλήνης, το οποίο ανακαλύψαμε πέρσυ και μας βοηθάει να γεμίσουμε της κενές ώρες αναμονής του Κτελ που θα μας πάει στο χωριουδάκι μου! Κάναμε φυσικά και μία ωραία βόλτα στους πλακόστρωτους δρόμους της πόλης, και είμαστε έτοιμοι.. Είναι 11 παρά κάτι... 'Εχουμε χρόνο!!

Θα ήθελα να σας δείξω και φωτογραφίες, αλλά εδώ δεν έχω τίποτα δυστυχώς!

Ήρθε η ώρα να σας αφήσω όμως.. Λογικά θα γυρίσω λίγο πριν το τέλος του επόμενου μήνα, οπότε μέχρι τότε να περνάτε καλά, να διασκεδάσετε, να κάνετε πολλά μπανάκια, και εγώ όποτε έρχομαι στην πόλη θα σας επισκέπτομαι!

Φιλιά πολλά και καλό καλοκαίρι!

You raise me up..

"You Raise Me Up"

When I am down and, oh my soul, so weary;
When troubles come and my heart burdened be;
Then, I am still and wait here in the silence,
Until you come and sit awhile with me.

You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up... To more than I can be.

You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up... To more than I can be.

There is no life - no life without its hunger;
Each restless heart beats so imperfectly;
But when you come and I am filled with wonder,
Sometimes, I think I glimpse eternity.

You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up... To more than I can be.

You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up... To more than I can be.

You raise me up... To more than I can be.

Άλλο ένα βράδυ..

.. κάθομαι μόνη.

Ο ύπνος δεν με παίρνει, σκέφτομαι πολλά, παρατηρώ πολλά που υπό άλλες συνθήκες δεν παρατηρούσα.

Αλήθεια, πόσο δεδομένη έχουμε τη ζωή μας;

Κανείς δεν ξέρει για πόσο θα ζήσει, πόσο θα μείνει σε αυτό τον πλανήτη, πόσα θα προσφέρει..

Η ζωή είναι περίεργο πράγμα.

Είναι δώρο.

Αλήθεια πώς είναι ο θάνατος;

Έχω φανταστεί πολλές φορές , σαν ταινία περνάει η ζωή σου, τα αγαπημένα σου πρόσωπα, όλα όσα αγαπάς, μετά φώς και μετά..

.. Μετά τί;

Υπάρχει άραγε ο παράδεισος που λένε; Η απλά κλείνουμε τα μάτια και μετά..

...Κενό..

Πόσο με τρομάζει αυτή η σκέψη..

Δεν μ'αρέσει αυτή η εκδοχή..

Δεν θελω κενό..

Θέλω όμορφα πράγματα..

Θέλω να ζήσω τη ζωή που μου μένει όσο καλύτερα μπορώ, και να κάνω όσα περισσότερα μπορώ, για να μπορώ να πώ οτι φεύγω γεμάτη!

Πόσο λυπάμαι για τους ανθρώπους που φεύγουν χωρίς να έχουν προλάβει να δούν κάποια από τα όνειρα τους να πραγματοποιούνται..

Μισοτελειωμένα όνειρα..

Σκέψεις και ελπίδες που χάνονται..

Όλα, σε μια στιγμή..

Τίτλος;;; 11 κ σήμερα!!!!

Σκεφτόμουν πολλά θέματα για αναρτησούλα.. Αλλά όλο μου φεύγουν και έρχονται άλλα στη θέση τους με αποτέλεσμα να ξεχνάω τα παλιά, να επεξεργάζομαι τα καινούρια μέχρι να τα ξεχάσω κ αυτά!!

Διάβαζα πρίν ένα μπλόγκ, κ κατάλαβα πόσο τυχεροί είναι οι άνθρωποι που έχουν φίλους. Πόσο γεμίζει η ζωή σου.

Γυρνάει το μυαλό μου πίσω, στο δημοτικό, τότε που όλα τα κορίτσια της τάξης μου με έκαναν παρέα και με κορόιδευαν όταν έφευγα. Και αυτά τα άτομα τα αποκαλούσα φίλους τότε. Δεν ήθελα να αλλάξω σχολείο για να μην χάσω τους φίλους μου. Θα μου πείτε, τι μυαλό έχει ένα παιδάκι δημοτικού για να καταλαβαίνει πότε είναι ο σωστός τρόπος να φερθείς? Ακόμα έτσι είναι αυτά τα άτομα..

Οι φίλοι είναι αυτοί που θα σε κάνουν να ξαχαστείς. Τελευταία, πιστεύω πολύ στην 'εκφραση "να πούμε καμια μ..λ..κί.. να περάσει η ώρα". Γιατί από τις μεγαλύτερες μπαρούφες βγαίνουν τα μεγαλύτερα θέματα για συζήτηση. Έτσι καταλαβαίνεις τον άλλον, πώς σκέφτεται, πώα αντιδρά!

Και πού μπορείς να βρείς τους φίλους; Ανάλογα. Στο σχολείο, στη δουλειά, στο στρατο (για τους άντρες). Μπορείς όμως να καταλάβεις ότι το άτομο που γνώρισες μπορεί να γίνει φίλος σου; Εγώ δεν το κατάλαβα αμέσως. Την κολλητή μου την ξέρω 15 χρόνια. Δεν είμαστε κολλητές τόσο καιρό όμως. Είμαστε από το Λύκειο. Και δεν πηγαίναμε καν μαζί. Την γνώρισα στο δημοτικό, δεν δεν κάναμε κ πολύ παρέα. Στην πορεία όμως αποδείχθηκε οτι είμασταν καλές φίλες, απλά δεν το είχαμε καταλάβει! Την φίλη μου την Ε. την γνώρισα στο φροντιστήριο. Δεν πίστευα με τίποτα ότι αυτο το ντροπαλό κορίτσι θα γινόταν φίλη μου και μάλιστα τόσο καλή. Πραγματικά δεν θυμάμαι πώς καταλήξαμε να κάνουμε παρέα, μάλλον την είχα δει στον δρόμο ένα χρόνο μετά το τέλος του σχολείου. Και σιγά σιγά κολλήσαμε. Έτσι είναι αυτά, σιγά σιγά κολλάς..

Μέχρι που πήγαμε κ διακοπές μαζί.. Αχ αυτές οι διακοπές! Πόσο θέλω να έρθουν! Πόσο το θέλω! Όσο κ αν φοβάμαι για το πώς θα εξεληχθούν (σε καταλαβαίνω Dreamy Cloud..) , πιστεύω πως θα περάσουμε πολύ καλά! Αν και έχω την εντύπωση οτι τα άτομα που θα φωνάζουν στην Θ. θα είναι περισσότερα φέτος! χεχε! 11 και σήμερα λοιπόν...

Θέλω πολλά να πώ, αλλά τώρα με έχει συναπάρει η φαντασία μου.. Μην μου μιλάτε , είμαι στο καράβι, πάω στο νησί!

Έχω καεί αυτές τις μέρες, σας το είπα? Εγκατέστησα το The Sims 3, στον υπολογιστή και κάνω ρεκόρ κάθε μέρα! Ανυπομονώ να πάω στο χωριό, μήπως και κάνω αποτοξίνωση, είναι κόλλημα σας λέω!

Κατα τα άλλα , με τα αγγλικά όλα πάνε καλά, δεν είναι τελικά τόσο βαρετά ωστε να λυποθημήσεις Ηφαιστίωνα μου! Θα το άντεχες πιστεύω. Το έχω πάρει απόφαση οτι θα διαβάσω.. Όσο κ αν παραπονιέμαι είναι για το καλό μου, και το ξέρω.. Και ας γκρινιάζω..

Πολλά γίνονται για το καλό μας.. Όλα για το καλό μας γίνονται, ακόμα κ αυτά που δεν θέλουμε, αν το σκεφτείτε γίνονται για το καλό μας, γιατί αν τα κάνουμε θα τα πηγαίνουμε καλά με αυτούς που θέλουν να τα κάνουμε! Το συμπέρασμα αυτό το έβγαλα την εβδομάδα που μας πέρασε.. Το δικό μου πρόγραμμα μετά τη σχολή είναι να ξυπνάω 1-2 το μεσημέρι, το απόγευμα αγγλικά, και μετά αν τύχει, βολτούλα, και λιώσημο στο sims μέχρι αργά και πάλι από την αρχή.. Από τότε που άρχισε αυτό ήμουν σε μόνιμη κόντρα με τους δικούς μου "κάθεσαι, δεν κάνεις τίποτα, όλη μέρα κοιμάσαι" κλπ.. Αποφάσισα μια μέρα να σηκωθώ κατα τις 11, και να κάνω κάτι δουλίτσες που είχα, ασήμαντες μεν, με κρατούσαν απασχολημένη (και όχι στον υπολογιστή) δε. Μετά από αυτό προθημοποιήθηκα να κάνω κάποια πράγματα στο σπίτι, πράγμα που έκανε τη μαμά μου να μην ξέρει τι γίνεται "ποια είσαι εσύ, τι έκανες στο παιδί μου" και τέτοια.. Για να μην σας τα πολύλογώ, εκείνη η μέρα κύλισε πολύ αρμονικά μέσα στο σπίτι. Όταν δε , με είδε ο μπαμπάς μου να κάνω ασκήσεις αγγλικών, πώς δεν πέταξε από τη χαρά του!

Συμπέρασμα: Όταν κάνεις αυτό που θέλουν οι γονείς σου είναι όλοι ευτυχισμένοι. Και εκείνοι που ξαφνικά το παιδί τους έγινε ένας άγγελος, και εσύ που δεν σε πρίζουν πια!

Ούφ! Έπριξα εσάς όμως σήμερα!

Έχω διάθεση και για άλλες αλλαγές, σας το'πα?

Σκέφτομαι να αλλάξω τον τίτλο του ιστολογίου, το nickname, γενικά πολλά!

We will see...

Σας αφήνω γιατί θα κάψω το κοτόπουλο!

18 και σήμερα!..

.. Αντίστροφη μέτριση για τις διακοπές μου φυσικά! Τις περιμένω πώς και πώς, αν και δεν έχω σκοπό να αφήσω να περάσει άδοξα ο χρόνος μέχρι να φύγω. Ήδη έκανα την αρχή, με μια πολύ ωραία βόλτα στον Πειραιά, Πασαλιμάνι για την ακρίβεια. Ήσυχη βραδιά η αποψινή, αν και για Κυριακή δεν είχε και πολύ κόσμο..

Χθές το βράδυ βρέθηκα τελείως τυχαία στο Ακρωτήρι Boutique.Ωραίος χώρος, τεράστιος, απίστευτα πολύς κόσμος (για να πάμε τουαλέτα χρειάστηκε πολύ σπρώξημο..!), ψιλοκυριλέ μαγαζί (στο οποίο εγώ ήμουν σαν την μύγα μες το γάλα, με την τζιν μου φουστίτσα κ τα πεδιλάκια μου..), αλλά πολύ μούρη πούλαγαν όλοι εκεί μέσα! Νωρίς παίζει χαλαρή μουσικούλα αλλά στην πορεία εξελίσεται σε "ντάπα-ντούπα" κατάσταση. Μόνο που σε κάποιες φάσεις αντιλαμβανόμουν λίγο "ότι να'ναι" μουσικές εναλλαγές!

Γενικά όμως ωραίο μαγαζί!

Κατά τα άλλα, έχω τελειώσει με τη σχολή, τώρα πια θα ξαναπάω τον Οκτώβρη, και δεν ξέρω αν θα μου λείψει και πολύ!

Με τα αγγλικά μου συνεχίζω μέχρι και μία μέρα πρίν φύγω για διακοπές, κάτι που δεν με χαροποίησε ιδιαίτερα, ειδικά ότα έμαθα ότι θα έχω κάθε μέρα μάθημα μέχρι τότε!

Επιδή σαν να πήγε λίγο αργά, δεν θα πώ κάτι άλλο, αν και έχω πολλά στο μυαλό μου...

Εύχομαι μια πολύ όμορφη εβδομάδα σε όλους!

Just a night..

Είναι απλά μια νύχτα..

Σαν όλες τις άλλες!

Γιατί δεν με παίρνει ο ύπνος τότε;

Πρέπει να βάλω στόχους..

Δεν γίνεται μια ζωή απλά να τρέχω για όλα.

Πρέπει να τελειώνω ένα ένα αυτά που έχω αρχίσει.

Αυτό το καλοκαίρι πρέπει να διαβάσω.

Αλήθεια πρέπει.

Πώς όμως μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο?

Ειδικά στις διακοπές?

Μπορείς??

Ουφ... Να γιατί δεν κοιμάμαι.

Τα λόγια όλων γυρνάνε μέσα στο κεφάλι μου.

"Πρέπει να το κάνεις, πρέπει να πετύχεις"

Ναι, θα το κάνω.

Ναι θα πετύχω.

Για εσας.

Για μένα τι?

Αλλαγές!

Εδώ και πολύ καιρό σκεφτόμουν να αλλάξω λίγο το ιστολογιάκι μου, να το κάνω λίγο πιο χαρούμενο.
Μ'άρεσε και το παλιό βέβαια.. Ήταν μαύρο μεν, αλλά όπως το ήθελα δε.
Δεν πειράζει όμως, γιατί η καινούρια εμφάνιση μου φτιάχνει τη διάθεση και ελπίζω να σας αρέσει!
Έχει μερικά κομματάκια που θέλω να τα αλλάξω, αλλά θα γίνει κ αυτό...
Φιλιά πολλά και καλό ΣΚ να έχουμε!
(δεν ξεχνάω τις υποσχέσεις μου, θα σας πώ τα νέα μου σε επόμενη ανάρτηση!)

Ναι, ζώ!

Κι όμως ζω!
Φαντάζομαι ότι είχατε αρχίσει να πιστεύετε το αντίθετο στον ένα μήνα που έχω να γράψω!
Όμως είμαι εδώ, και είμαι καλά.
Σε όλα τα θέματα.
Είχα αποφασίσει να μην ξαναγράψω εδώ, καλώς ή κακώς πέρασα μία άσχημη περίοδο και κάθε φορά που ανοίγω το μπλόγκ μου έρχονται περίεργα συναισθήματα.
Όμως τελικά θα συνεχίσω. Θα το αλλάξω λίγο, είναι το μόνο σίγουρο!
Επιδή πρέπει να σας αφήσω τώρα, σας παραθέτω ένα βίντεο με ένα πολύ γλυκό μωράκι!! :)))))



Θα επιστρεψω σύντομα με τα νέα μου!
Φιλιά πολλά σε όλους!

What about...?

Νιώθω πως είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να γράψω..

Αλλά δεν βγαίνει τίποτα όπως το θέλω, δεν μ'αρέσει. Δεν αποτυπώνω σωστά αυτά που θέλω να πώ.. Θέλω να μιλήσω για την ευτυχία και πώς μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει τους πραγματικούς λόγους που τον κάνουν ευτυχισμένο.... Θέλω να πώ για την λάθος εντύπωση που δίνουμε στους άλλους όταν δεν μας γνωρίζουν καλά... Θέλω να πώ για μένα.. Για τον Ερμή που είναι ανάδρομος και έχει κατσικωθεί στο ζώδιο μου... Για την ζωή που δεν ξέρεις πώς θα σου τα φέρει, και αν θα σου αρέσουν αυτά που θα σου φέρει... Χμ... Μήπως να άρχιζα σιγά σιγά??

Τι είναι ευτυχία λοιπόν? Πώς την προσδιορίζουμε? Για μένα προσωπικά ειναι το χαμόγελο που σου μένει μετά από αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο.. Η γλυκιά ανάμνηση που κρατάς και πάλι το χαμόγελο που τη συνοδεύει. Ευτυχισμένες στιγμές. Συνήθως ευτυχισμένο σε κάνουν τα άτομα που αγαπάς, καταστάσεις, οι υλιστές γίνονται ευτυχισμένοι με πράγματα, κ άλλα πράγματα, κ άλλα.... Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να καταλαβαίνει τη ευτυχία.. Το θέμα είναι όμως να μην την περιμένουμε να έρθει. Μπορούμε και μόνοι μας να την βρούμε. Ψάχνοντας και βρίσκοντας αυτά που σε ικανοποιούν και σε γεμίζουν..

Σήμερα το πρωί είχα μία πολύ διαφορετική από την τελευταία μου διάθεση. Μετά από πολύ καιρό θυμόμουν το προηγούμενο βραδυ και χαμογελούσα. Απλά και μόνο μετά από μία βόλτα κοντά στη θάλασσα. Με βλέπω στον καθρέφτη να χαμογελάω, και προσπαθώ να κρατήσω την εικόνα.. Μήπως λοιπόν ήρθε αυτό που τόσο καιρό περίμενα? Λένε οτι όπως ο φοίνικας, για να ξαναγεννηθείς πρέπει να βγείς από τις ίδιες σου τις στάχτες..

Next section, η εντύπωση που δίνουμε στους άλλους. Γενικά με απασχολεί. Ειδικά η πρώτη ρντύπωση, Είναι καθοριστική πιστεύω. Πώς όμως μπορείς να πεις "δεν τον πάω" χωρίς να έχεις γνωρίσει πραγματικά τον χαρακτήρα του? Όταν δεν τον έχεις δεί στην περίεργη φάση του αλλά και στην πιό χαρούμενη.

Για μένα ας πούμε την ξέρω την εντύπωση που έχει κάποιος για μένα πρίν με γνωρίσει καλά. Επιδή φοβάμαι να ανοιχτώ και να αισθανθώ άνετα μήπως και παρεξηγηθώ, δίνω την εντύπωση της ξενέρωτης. Και είναι λογικό, όταν κάποιος δεν μιλάει και δεν πολυσυμμετέχει. Πώς όμως είναι όταν κάποιος απλά δεν σου κάθεται καλά? Όταν βλέπεις τη φάτσα του και τον τρόπο που σε κοιτάει και λες, δεν θα την γλιτώσει.. Μου έχει συμβεί. Μπορεί και να κάνω λάθος, ίσως να είναι το πιο άγιο πλάσμα. Δεν ξέρω... Ερωτήματα πολλά!

Γιατί δεν γίνεται κάτι απρόσμενο? Κάτι που θα με ξεκουνήσει? Που έχω βολευτεί την καθημερινότητα μου και δεν κουνιέμαι...

Και έχω και τον πατέρα μου "πάλι κολλημένη σ'αυτό το πράγμα είσαι? Θα το σπάσω, εγώ στο πλήρωσα" Τι να του πείς μετα?

Ένα καλό νέο, που ελπίζω να μου αλλάξει και να μου καθαρίσει λίγο το μυαλό, είναι οτι θα φύγω αυτό το ΣΚ εκτός Αθήνας, κάτι που το ήθελα πολύ! Δεν είναι όπως το περίμενα όμως, θα είμαι μαζί με τους δικούς μου, αλλά από το τίποτα καλό είναι κ αυτό!

Άλλο ένα καλό νέο είναι οτι στις εκλογές θα φύγω για το χωριό μου! Τι κ αν θα καθίσω μόνο μιάμιση μέρα? Είναι κάτι που το ήθελα.. Οι εκλογές βέβαια είναι κ αυτές μεγάλο θέμα, αλλά είναι το μόνο που δεν θέλω να διαπραγματευτώ... Και όχι με την ένοια οτι είμαι κολλημένη σε ένα κόμμα και δεν αλλάζω, το αντίθετο, δεν ύποστηρίζω κανένα κόμμα, απλά και μόνο γιατί πιστεύω ότι όλοι το μόνο που θέλουν είναι να φάνε όσα πιο πολλά μπορούν, και όχι να κάνουν κάτι για την Ελλάδα που υποφέρει πραγματικά. Ουφ, το κόβω!

Υποχρεώσεις και εκρεμότητες πολλές... Και δεν σχολούμαι με τίποτα ουσιαστικά. Ίσως γιατί δεν έχω πάρει τίποτα σοβαρά. Ούτε καν το μέλλον μου. Έχω ξεκινήσει 3 πράγματα, κ αυτά παλεύω να τα τελειώσω, και δεν ξέρω αν είναι αυτά που θέλω πραγματικά... Θα την βρω την άκρη, πού θα πάει!

Πρίν από λίγες μέρες γιόρταζα, και αποφάσισα να κάνω δώρο στον εαυτό μου 2 γλαστράκια με πετούνιες. Θα σας έβγαζα και φωτογραφίες, αλλά αυτή τη στιγμή έχουν μείνει και τα δύο χωρίς άνθη... Δυστυχώς... Ελπίζω να βγάλουν σύντομα για να σας τα δείξω! Είναι ένα ροζ και ένα μώβ! Και τα δύο τέλεια!(η φωτό από πάνω δεν είναι από τα δικά μου... )

Θέλω ένα κουνελάκι από την Dreamy Cloud... μπουυυχουυυυ δεν θα πάρω ποτέεεε.....

Χαμογελάτε! Κάνει πάντα τους άλλους να ανησυχούν!

Υ.Γ.: Όση ώρα έγραφα άκουγα το "απαγορευμένο" της Βίσση. Και όμως, δεν άκουγα τα λόγια αλλά τη μουσική, που με ηρεμεί!

good luck Sakis!

Και πάλι εδώ λοιπόν, να δώσω σημείο ζωής, μην ανησυχήτε οτι έπαθα και τίποτα!
Μια χαρά είμαι, διότι όπως λέει και ο αδερφός μου, κακό σκυλί ψόφο δεν έχει!

Θα επιστρέψω με νέα μου μέσα στην εβδομάδα.

Να ευχηθούμε καλή επιτυχία στον Σάκη μας, και επιδή η καλή μου διάθεση θέλω να γίνει ακόμα καλύτερη, ας δούμε και μερικές φωτογραφιούλες του.... <3<3

(όλες ανεβασμένες από τον ίδιο στον λογαριασμό του στο twitter!)

Φιλιά πολλά και να προσέχετε!!!

Φτάνει πια...

Πήρα μία απόφαση..
Μετά το τελευταίο μου ποστάκι κατάλαβα οτί ίσως να φταίω κ εγώ που κάνω τα πράγματα έτσι μαύρα στη ζωή μου... Με το να το σκέφτομαι συνέχεια με αρνητική σκέψη δεν βγάζω τίποτα..
Θα ψάξω να βρώ τι είναι αυτό που φταίει πραγματικά για την αλλαγή της διάθεσης μου, και θα το αλλάξω.
Δεν αξίζει να κάθομαι να γίνομαι χάλια για κάτι που μπορώ να το διορθώσω.
Ευχαριστώ όσους το διάβασαν, συγνώμη αν σας έκανα κ εσάς να αισθανθείτε άσχημα.
Θα προσπαθήσω αλήθεια να ψάξω τι μου συμβαίνει.
Και εύχομαι να μην έχει κανενα θύμα το αποτέλεσμα... Ούφ!
Καλό Σαββατόβραδο, και σας αφήνω με ένα παλιό κομματάκι, από το soundtrack της ταινίας Grease!

Still in black..

"Τελευταία η ζωή μου έχει αλλάξει.

Προς το καλύτερο..

Πάει καιρός από την τελευταία φορά που είπα είμαι χάλια, και να είμαι στ'αλήθεια.."

14 Φεβρουαρίου 2009

Πρίν από 2 μιση μήνες ήμουν τόσο καλά..

Τόσο ευτυχισμένη..

Τώρα τίποτα...

Κενό..

Ένα κενό που μεγαλώνει, και δεν το θέλω..

Πώς γίνεται να αλλάζουν τα συναισθηματα σου τόσο γρήγορα?

Από την μια στιγμή στην άλλη?

Και να μην ξέρεις και τί φταίει?

Είναι αβάσταχτο, είναι απαίσιο..

Δεν το θελω..

Είναι η πιο άσχημη φάση της ζωής μου και δεν ξέρω αν θα την αντέξω..

Πόσο θα αντέξω να έχω αμφιβολίες?

Για τον ίδιο μου τον εαυτό!

Πόσο πια?

Έκανα υπομονή..

Αλλά κουράστηκα..

Κουράστηκα να προσπαθώ να είμαι καλά ενώ δεν είμαι.

Να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως είμαι καλά, και να μην είμαι..

Θέλω να φύγω..

Δεν μπορώ άλλο..

Τα πάντα με πνίγουν..

Τίποτα δεν με ευχαριστεί πια, τίποτα..

Όλα μου φαίνονται τόσο ίδια..

Δεν τα θέλω αυτά τα συναισθήματα, το καταλαβαίνεις?

Θέλω πίσω τη ζωή μου!

Θέλω πίσω τον εαυτό μου!

Θέλω να αναπνεύσω και πάλι ελεύθερα!

Πράγματα που με έκαναν πρίν ευτυχισμένη, δεν με κάνουν πια..

Προσπαθώ.. Για όλους...

Και κυρίως για σένα..

Δεν σου αξίζει όλο αυτό.

Είσαι ο πιο γλυκός άνθρωπος στον κόσμο και δεν σου αξίζει..

Με τίποτα..

Δεν βρίσκω διέξοδο..

Δεν ξέρω τι να κάνω, πού να πάω...

Το κλάμα έχει γίνει συνήθεια τώρα πια..

Γιατί έγιναν έτσι τα πράγματα?

Γιατί έπρεπε Θεέ μου να μου πάρεις όσα μου έδωσες?

Ποιός δεν άντεχε να με βλέπει τόσο ευτυχισμένη?

Ποιός μου έδωσε μια γερή μούτζα και από τότε κατέρρευσαν όλα?

Ήταν το καλύτερο δώρο..

Ήταν ότι πολυτιμότερο είχα, μα τώρα δεν ξέρω..

Δεν ξέρω τίποτα..

The happy spider!

Η αράχνη που χαμογελάει!

Δεν είμαι η μόνη λοιπόν!

Τη φωτογραφία την βρήκα στο http://www.telegraph.co.uk/news/newstopics/howaboutthat/5199409/British-scientists-study-Hawaiian-happy-face-spider.html

Καλή εβδομάδα σε όλους!

Have a nice weekend!

Γρήγορο ποστάκι, μόνο και μόνο για να σας πώ να έχετε ένα υπέροχο απόγευμα και στη συνέχεια ένα βράδυ γεμάτο διάσκέδαση! Η Κυριακή σας να είναι μέρα ξεκούρασης κλπ κλπ...
Χάθηκα λίγο από τον blogόκοσμο γιατί ένα ανθρωπόμορφο μικρό ζουζούνι (σ.σ. ο αδερφός μου...) έχει κάνει κατάληψη στο laptop μας.. Έχε χάρη που τον αγαπάω!
Έχω να σας πώ πολλά αλλά όχι τώρα γιατί βιάζομαι, το καμάρι μου έρχεται να πάρει θέση στο αγαπημένο του Pro...
Χριστός Ανέστη, και εύχομαι κάθε καλό για εσάς και την οικογενεια σας!
Τραγουδάκι για το τέλος...
You Found me - the Fray...

Ουφ!

Πάνε μέρες από το τελευταίο μου post. Λές να είναι η έλλειψη έμπνευσης? Λές να είναι η βαρεμάρα που με έχει πιάσει??

Δεν ξέρω.. Πάντως είμαι σε μία σχετικά χαλαρή και καλή διάθεση, αυτές τις μέρες χωρίς σχολή. Πραγματικά τις απολαμβάνω, ειδικά το ότι-ώρα-να'ναι ξύπνημα είναι το καλύτερό μου!

Το'χω ρίξει στις ταινίες, έχω δεί κάποιες λίγο πιο παλιές, κάποιες καινούριες, πολλή κλεισούρα όμως, δυστυχώς. Αν και θέλω να βγώ, να γυρίσω όλη την Αθήνα, να πάω και εκτός Αθήνας αν κάτσει, να περάσω μία ολόκληρη μέρα με άτομα που γουστάρω και όχι μέσα στο σπίτι...

Ούφ... Κάτι σε αρχή γκρίνιας μου κάνει πάλι, αλλά έλα που δεν μπορώ να το σταματήσω! Σκέφτομαι πολύ συχνά τώρα τελευταία οτί θέλω να μείνω μόνη μου. Θέλω να αλλάξω τη ζωή μου, να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου. Αυτά τα πρέπει μου σπάνε τα νεύρα. Γιατί να πρέπει να κάνω δουλειές? Γιατί να πρέπει να διαβάσω? Γιατί να πρέπει να κάτσω μέσα στο σπίτι, σώνει και καλά για να μην γκρινιάζει η μάνα μου?

Ονειρεύομαι πολλές φορές πώς θα έφτιαχνα το σπίτι μου αν ζούσα μόνη μου, πώς θα ήταν η ζωή μου, τί θα έκανα, ακόμα και αν θα την πάλευα μόνη μου.. Περνάω από μαγαζιά με έπιπλα και λέω "τι ωραίο που θα ήταν αυτό για το σαλόνι/το μπάνιο/το δωμάτιο μου"... Θα μ'άρεσε να μείνω μόνη μου.. Αλλά από την άλλη φοβάμαι και τη μοναξιά. Γιατί όταν μένεις μόνος, στην ουσία είσαι μόνος. Όσοι φίλοι και αν περάσουν το κατώφλι του σπιτιού σου κατα τη διάρκεια της ημέρας, στο τέλος της εσύ θα είσαι μόνος. Και δεν ξέρω αν αυτό θα το άντεχα. Γιατί δεν είμαι άτομο της μοναξιάς.

Από την άλλη μεριά όμως, για να μείνει κάποιος της ηλικίας μου μόνος του, πρέπει να έχει ή γερό πατεροδάνειο (που εγώ δεν έχω) ή δουλειά με μέλλον/προοπτικές κλπ (που επίσης δεν έχω..)... Άλλο θέμα και αυτό με το οικονομικό.. Δεν μπορώ, θέλω δουλειά! Θέλω να τελειώσω τη σχολή, να πάω να δουλέψω κάπου, έστω να βγάζω τα δικά μου έξοδα! Δεν μπορώ άλλο να ζητάω λεφτά από τον πατέρα μου, ξ'ερω ότι δεν είναι ο Ωνάσης..

Κουράστικα και απογοητεύτηκα μόνο και μόνο που έγραψα αυτό το πόστ..

Φαντάζομαι και εσάς που το διάβάσατε πόσο βαρεθήκατε.. Κουράγιο τελειώνει!

Με τη βαρεμάρα και τα λοιπά απελπισμένα συναισθήματα που με διακατέχουν(και τον αδερφό μου κολλημένο στο PRO), δεν νομίζω να κάνω άλλο ποστ μέχρι την ανάσταση.

Γι'αυτό εύχομαι η Ανάσταση του Ιησού να είναι πραγματικά Ανάσταση ψυχής για όλους μας!

Χρόνια πολλά!

More spring, and news!

Ήρθε η άνοιξη!
Με αυτό και με το προηγούμενο πόστ μου, μάλλον θα το καταλάβατε όσοι δεν το είχατε καταλάβει!
Η διάθεση μου έχει ανέβει, και προσπαθώ να μην θυμάμαι τον λόγο που είχε πέσει, κ έτσι τα καταφέρνω να είμαι μόνιμα σε ένα καλο mood, και να ζώ την ζωή μου περισσότερο. Γιατί μετά από την τελευταία περίοδο, κατάλαβα οτι δεν αξίζει τίποτα να σου χάλάει τη διάθεση, ότι σκεψεις κ αν κάνεις, μπορείς εύκολα να τις αλλάξεις, και να σκεφτείς κάτι διαφορετικό. Βέβαια, όσο και να τα λέω τώρα, στη δύσκολη δεν τα σκέφτομαι! Τεσπα!
Με τη σχολή μου πάνε όλα καλά, έχει αρχίσει και μου αρέσει πολύ περισσότερο από πρίν, και ασχολούμαι περισσότερο τώρα! Ψάχομαι περισσότερο με περιοδικά, sites, και διάφορα που θα μπορούσαν με να ενημερώσουν πάνω στο αντικείμενο μου! Και μ'αρέσει! Άφησα και την φίλη μου στη σχολή να μου κάνει ανταύγιες, και το αποτέλεσμα με ικανοποίησε αρκετά! Μαμάαα.... Ετοιμάσου!!!
Και μιας που είπα μαμά.... Θυμήθηκα την συζήτηση που είχα με τη μαμά μου χθές, η οποία μου έκανε παράπονα του τύπου "η ζωή δεν είναι μόνο οι φίλοι μας, είναι και η οικογένεια μας", "κάτσε και λίγο μέσα στο σπίτι να σε δούμε".. Την ώρα που μου τα έλεγε αυτά είχα αρκετά νεύρα μπορώ να πώ, τώρα είμαι καλύτερα, αλλά εξ'αιτίας αυτού έμεινα σπίτι όλο το σαββατοκύριακο. Ειδικά χθές το βράδυ έκανα το εξής συγκλονιστικό, και πέρασα τέλεια: Έλιωνα τους πάγους από το ψυγείο της γιαγιάς μου με το πιστολάκι.. Ναι πέρασα φοβερά!
Αλλά δεν είδα τη μαμά μου να τη χάλασε ιδιαίτερα που ήμουν στο σπίτι. Μάλλον αυτό θέλει μου φαίνεται.. Να γίνω μονόχνωτη και αντικοινωνική, να ρίχνω χυλόπιτες σε όποιον μου λέει να βγούμε, και να κάθομαι να φυλάω το σπίτι...Γκρρρρρ.....
Πήγα σινεμά την προηγούμενη εβδομάδα και είδα το "Σούλα Έλα Ξανά". Καλή ταινιούλα, πέρασε ευχάριστα η ώρα! Κόλλησα για αρκετές μέρες με το soundtrack, που έχει πολλά τραγούδια της Ελένης Πέτα.
Και μιας που μιλάμε για κολλήματα, να και ένα τραγουδάκι που έχω κολλήσει τον τελευταίο καιρό. Δεν είναι καινούριο γενικά, αλλά για μένα είναι, αφού τώρα το ανακάλυψα!

Μπλέ - Τον ίδιο το Θεό




Και δεν σας είπα το καλύτερο... Έμαθα τον Σάκη σε μία φίλη μου από το Mexico.... Και κατενθουσιάστηκε!! :DDDDD

Πάρτε και ένα Σάκη τώρα.....

Απίστευτες φάτσες!!!!!

Μια εβδομάδα έμεινε μ'εχρι τις διακοπές του Πάσχα! Το μόνο που μου μένει να ευχηθώ είναι

Καλή εβδομάδα!!

Spring's display!

"Οι άνθρωποι την άνοιξη ξεχνούν , γιατί μαγεύονται από το άρωμα των λουλουδιών που ανθίζουν..."

Βόλτα στο Γκάζι

Πρίν από μία εβδομάδα, αποφασίσαμε με τις φίλες μου να αλλάξουμε λίγο χώρο διασκέδασης κλπ, και διάλεξαμε το Γκάζι.

Υπάρχουν εκεί πολλά μαγαζιά για όλα τα γούστα, όμως την ώρα που πήγαμε εμείς, φυσιολογικό ήταν αν μην υπάρχει ούτε σκαμπό...!

Μετά από λίγη συζήτηση και αρκετές προτάσεις, πήγαμε στην "Αρχιτεκτονική". Μου είπαν απλά πως παίζει ροκ μουσική. "Ωραία" σκέφτηκα "ώρα για λίγο χτύπημα..". Όταν όμως φτάσαμε εκεί μια έλπληξη μας περίμενε.

Κάθε Σάββατο στην Αρχιτεκτονική παίζουν live τα Κιτρινα Ποδήλατα! Σε εμένα έγιναν γνωστοί από το τραγούδι των τίτλων της σειράς "504 χλμ. βόρεια της Αθήνας" μία σειρά από τις λίγες που κατάφεραν να μιλήσουν στην καρδιά του νεανικού κοινού, απλά γιατί δείχνουν ιστορίες καθημερινές και αληθινές..

Σήμερα δύο είναι αυτές που ξεχώρησαν για μένα, το Γ4 και τα Άγρια Παιδιά.

Αλλά ξέφυγα από το θέμα μου!
Παρακάτω σας έχω βίντεο από τα Κίτρινα ποδήλατα, όσοι δεν τους ξέρετε να τους γνωρίσετε!


Ταξιδεύω το εγώ μου






Μη μ'αγγίζεις






Θα πάρω φόρα





Μ'άρεσαν πολύ και σίγουρα θα ξαναπάω!!

lost...

Έχω μέρες να γράψω..

Δεν έχω και πολλή όρεξη, για να πώ την αλήθεια...

Και να γράψω πάλι τα ίδια θα πώ..

Γιατί ίδια είναι και η ζωή μου..

Δεν αλλάζει τίποτα..

Τίποτα διαφορετικό, τίποτα που να κάνει αίσθηση, καμία έκπληξη, όλα στάσιμα...

Και αναρωτιέμαι το γιατί...
Πώς γίνεται να έχουν μείνει όλα έτσι?
Θέλω μια αλλαγή, κάτι να ταράξει τα νερά, και να με ταρακουνήσει, να μου δείξει οτι είμαι εδώ, οτι υπάρχω.

Γιατί καμιά φορά είμαι εδώ αλλά στην ουσία δεν είμαι..

Φεύγω, ταξιδεύω, χάνομαι...

Μέσα σε σκέψεις που δεν μ'αρέσουν, όμως είναι εκεί, σε ότι κ αν κάνω, όπου κ αν είμαι..

Μου τι σπάει να είμαι έτσι, και όσο δεν θέλω τόσο πέφτω ξανά.

Δεν είμαι αυτή που ήμουν και το βλέπω...
Το νιώθω....

Είμαι μόνιμα χαμένη στις σκέψεις μου, στις ανασφάλειες μου, για πράγματα που δεν είμαι σίγουρη αν ισχύουν, αν υπάρχουν πραγματικά, ή αν είναι δημιουργία κάποιου για να με κάνει να χάσω τον εαυτό μου.

Έχω να αισθανθώ πραγματικά χαρούμενη ακριβώς ένα μήνα.. Ήταν 17 Φεβρουαρίου όταν άρχισε αυτή η "μαύρη τρύπα" να με τρώει..

Παλεύω με τον εαυτό μου, με την καθημερινότητα, με τη στασιμότητα, με την τόσο προβλέψιμη ζωή μου...

Όλα ίδια, σχολή, φροντιστήριο αγγλικών, φροντιστήριο υπολογιστών, βόλτα, ύπνος και πάλι απο την αρχη...

Hello!!! Θέλω κάτι να με ταρακουνήσει, να με ξυπνήσει, να μου αλλάξει τα μυαλά!

Πού είσαι? Σε ψάχνω!

Δεν θα με νικήσεις, θα σε νικήσω...



ΥΓ: γιατί όταν θέλω να βρώ κάτι με τη λέξη "χάλια" μου βγάζει το google πάντα χαλιά της Μιραράκη??? Ούτε να πέσει στα πατωματα δεν μπορεί κάποιος πια!!!

Άντρες...

Μην δούν μια καλλίγραμμη κοπέλα, αμέσως το μάτι τους γαρίδα!

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, συνελήφθη ο David Beckham.. Χεχε.... We catch you man!

Ουπς... την πάτησες!

something in my mind...

Δεν έχω κάτι το ιδιαίτερο να πω..
Το μόνο οτι ψυχολογικά τα έχω παίξει..
Εδώ και δύο εβδομάδες δεν έχει υπάρξει μέρα που να αισθάνομαι πραγματικά καλά..
Νιώθω ένα πλάκωμα στην καρδιά, και το αποτέλεσμα είναι να ξεφυσάω συνέχεια λες και μου έχουν πέσει τα καράβια έξω...
Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι, και πολλές φορές τα καταφέρνω.
Με εμποδίζει να ζήσω τη στιγμή, το καταλαβαίνεις?
Είχαμε πάει χθές σε πάρτυ μασκέ και σε κάποιες φάσεις ένιωθα οτι υποκρινόμουν..
Κάτι δεν πάει καλά με μένα..
Ελπίζω να μου περάσει γρήγορα..
Δεν μπορώ άλλο να σκέφτομαι, θα κάψω τα εγκεφαλικά μου κύτταρα!
Πάρτε μου αυτό το βάρος από την καρδιά...Σας παρακαλώ..
Εντωμεταξύ για να ξεχνιέμαι έχω λιώσει στους sims. Αλλά μ'αρέσει!
Καλό μήνα κιόλας!
Αν και δεν άρχισε καλά ψυχολογικά, ελπίζω η συνέχεια του να είναι πολύ καλύτερη και πιο ξέγνοιαστη..
Μου αφιερώνω το "Don't cry" από Guns'n'Roses, μήπως και σταματήσω κ εγώ τη διαρροή δακρύων... Έναν υδραυλικό ρε παιδιάαα.....

bad thoughts? go away..

Πέρασαν μέρες που έχω να γράψω.

Πάνω από μια εβδομάδα.

Όμως δεν φταίω εγώ....

Όπως έλεγα και στο τελέυταίο μου ποστ, όταν λες πως όλα σου πάνε κάλά, λες και κάποιος σε μουτζώνει και ξαφνικά νιώθεις οτι χάνεις τον έλεγχο.

Όμως είμαι εδω ξανά, με όλες τις άσχημες σκέψεις και το βάρος στην καρδιά να έχουν φύγει μακρυά.

Δεν θέλω να το ξαναζήσω αυτό, δεν το θέλω...

Τώρα είμαι πιο καλά από πρίν, και αυτό είναι που θέλω να μου μείνει και όχι τα δάκρυα..

Θα επανέλθω!

Βραδυνές Σκέψεις

Αρκετά περασμένη η ώρα..

Κανονικά θα έπρεπε να ήμουν στην αγκαλιά του Μορφέα τώρα, αλλά δεν μπορώ, σκέφτομαι..

Τελευταία η ζωή μου έχει αλλάξει.

Προς το καλύτερο..

Πάει καιρός από την τελευταία φορά που είπα είμαι χάλια, και να είμαι στ'αλήθεια..

Και χαίρομαι πολύ γι'αυτό.

Βλέπω στον εαυτό μου οτι κάθε μέρα που περνάει βάζω καινούριους στόχους, και παλεύω για να πραγματοποιηθούν..

Και νομίζω οτι ανακαλύπτω πράγματα που δεν είχα ξαναδεί, σε πολλά θέματα..

Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να ξέρεις οτι όταν είσαι στα κάτω σου έχεις έναν άνθρωπο να πεις αυτά που αισθάνεσαι, και το ζω πολύ τον τελευταίο καιρό.

Και μ'αρέσει να είμαι έτσι.

Σκέφτομαι πολλά, ίσως πολλοί να μην καταλαβαίνουν καν τι λέω..

Όμως νιώθω τόσο γεμάτη..

Τόσο σίγουρη οτι όλα θα συνεχίσουν να πηγαίνουν καλά..

Μήπως δεν πρέπει να είμαι τόσο θετική?

Γιατί πηγαίνουν όλα τόσο καλά?

Τώρα καταλαβαίνω το λόγο που όταν είμαι χάλια μου βγαίνουν όλα μαζί και είναι τόσο αβάσταχτο..

Δεν θέλω να σε χάσω, είσαι το στήριγμα μου..Μη μου φύγεις..

Όταν σκέφτομαι πως χάνω αγαπημένα μου πρόσωπα, ακόμα κ αν το "χάνω" είναι μεταφορικό, νιώθω οτι φεύγει ένα κομμάτι τις ψυχής μου..

Έχεις φωτίσει τη ζωή μου, μείνε εκει..

Πιο πολύ με τρομάζει όταν σκέφτομαι οτι όλα αυτά ίσως και να μην αληθινά, οτι μπορεί να είναι ένας χάρτινος πύργος που θα πέσει όταν θα είμαι μέσα, και θα με πάρει μαζί του..

Καμιά φορά η καρδιά πονάει με τρόπο περίεργο, πρωτόνγωρο..

Ίσως όταν νιώθεις πράγματα που δεν θέλεις, και που είναι τόσο δυσάρεστα.. Που δεν θέλεις να σκέφτεσαι καν, όμως εκείνη κάνει πάλι τα δικά της..

Και εκεί έρχεσαι και πάλι εσύ, να μου δείχνεις πόσο μ'αγαπάς, να με φροντίσεις, ακόμα κ όταν καταλαβαίνεις οτι τα βλέπω όλα μαύρα..

Όταν όμως όλες οι μαύρες σκέψεις χάνονται, θέλεις και πάλι να χαμογελάσεις, και να πείς ξανά "είμαι καλά, σ'αγαπώ", είναι τόσο ωραίο συναίσθημα, νιώθεις την καρδιά τόσο ελαφριά, έτοιμη να πετάξει, να δείξει τη χαρά της σε όλο τον κόσμο..

Θέλω να είσαι εκεί, σε όλα, και στις ρόζ σκέψεις μου, και στις κατάμαυρες..

Και το ξέρω, θα είσαι!

Δεν θέλω να κάνω τα συνηθισμένα λόγια της μέρας αυτής, όμως δεν βρίσκω τίποτα πιο αληθινό που να εκφράζει αυτά που νιώθω..

Θέλω να είσαι το όνειρο που με τυλίγει, μην μ'αφήσεις...

Σ'αγαπώ...

Και πάλι εδώ....

Έκανε πάλι την εμφάνιση του το μωρό μου!
Είμαι πολύ χαρούμενη!
Είναι και πάλι θεός, τέλειος...
Με έπιασε το παραλλήρημα...
Από ότι καταλάβατε, το σημερινό μου post αναφέρεται αποκλειστικά στον Σάκη, το αιώνιο κόλλημα μου!
Αχ, απολαύστε τον....










Δείξτε κατανόηση!!

Είπαμε, είμαι κολλημένη....

Είμαι η Spider και μόλις τελείωσα...

....την εξεταστική καλέ.......!
Για να ξέρετε, το ίδιο status έχω βάλει στο msn και στο facebook.
Μα γιατί την έχω κολλήσει αυτή την έκφραση?
Όλη μέρα αυτό λέω σήμερα!
Τόσο πολύ πια με έχει επηρεάσει η Πετρούλα, που τελειώνει κ αυτή κάθε βραδυ? Θύμα κ εγώ της TV, άσχετα που δεν βλέπω....
Υποψιάζομαι τις σκέψεις σας, αλλά έτσι είναι τα Ιεκ...
Και να σας πω και το καλύτερο? Μια εβδομάδα χαλαρά μέχρι τις 16 του μήνα που αρχίζει το επόμενο αξάμηνο.... Δεν ειν'κακό.....
Καλά τα πήγα από ότι έμαθα γενικά, αλλά υποτροφία δεν παίρνω για ακόμα μια φορά.. Με πρόλαβαν άλλοι...

Από χθές έχω πάθει κόλλημα με τον Morandi (ή μήπως είναι οι Morandi? αν ξέρει κάποιος ας μου πεί..). Μου έστειλε μια κοπέλα το "Angels" και το "Save me" και έχω κολλήσει... Και τώρα ψάχνομαι για τέτοια μουσικούλα... Παρακάτω σας τα έχω και τα δύο, να κολλήσετε και εσείς μαζί μου...

Μερικά από τα ΘΕΛΩ μου αυτές τις μέρες είναι:

• Θέλω λουλούδια


• Θέλω να βγώ


• και να πιώ ότι υπάρχει σε ποτό


• Θέλω επιτέλους να δώ και τον υπόλοιπο "Benjamin Button"


• Θέλω να πάω για πατινάζ πριν λιώσουν οι πάγοι του Coppa Copana...


• Θέλω να πάω κ άλλη βόλτα στη λιακάδα..


• Και μια βόλτα στη θάλασσα..


• Θέλω να βγεί το Sims 3!!

Save me...



Angels...

Αυτά τα ολίγα!!

Καλή συνέχεια στις εξετάσεις και καλό κουράγιο!!

Go on...

Μετά από την προηγούμενη μου ανάρτηση, δεν είχα και πολύ όρεξη να κάνω άλλο πόστ, και γενικά με παίρνει πολύ εύκολα από κάτω.. Σε τί κόσμο ζούμε ρε γαμώτο.. Έχω απογοητευτεί..

Γενικά όμως κολλάω σε συγκεκριμένα θέματα που ίσως τα βλέπω μόνο εγώ, αλλά δεν ξέρω τι παθαίνω....

Οι σκέψεις μου θα με φάνε εμένα, είμαι σίγουρη!

Κατα τα άλλα, στη σχολή άρχισα εξεταστική σήμερα.

Και πήγα πολύ καλά! Στη δερματολογία, που είχα διαβάσει καλά μπορώ να πώ, έγραψα πολύ καλά, και μάλιστα χωρίς σκονάκι! Οκ, ναι, είχα κάνει σκονάκι, και μάλιστα όλη την ύλη. Όμως δεν το κοίταξα καν.... Δεν μου χρειάστηκε, γιατί τα θυμόμουν! Είμαι θεά? Ναι!

Και το άλλο το κορυφαίο, είναι οτι στο σχέδιο πήρα 20.... να και το σχέδιο που έκανα, για να με καμαρώσετε κ εσείς!! (εννοείται οτι θα έβγαζα το καλλιτέχνημα μου φωτογραφία!!)

Οκ, μπορεί σε κάποιον που ξέρει να φαίνεται βλακεία, αλλά αφού εντυπωσίασε την καθηγήτρια μου, είμαι ικανοποιημένη!!

Επίσης έχω κολλήσει φοβερά με το "Decode" από Paramode, το shoundtrack από την ταινία "Λυκόφως".

Σας το παραθέτω πιο κάτω, να το ακούσετε κ εσείς,όσοι δεν το ξέρουν..

Καλή συνέχεια σε όσους δίνουν εξετάσεις.. Μαζί και σε μένα!!

Γονείς για τα μπάζα..

Είμαι πολύ θυμωμένη.
Οι άνθρωποι πολλές φορές δεν είναι άνθρωποι...
Και τα παιδιά δεν σου φταίνε σε τίποτα αν έχεις εσύ καμένο εγκέφαλο...
Ένας πατέρας που χτυπάει και βρίζει την κόρη του, 11 χρονών παιδάκι, και η γυναίκα του που δεν είναι η μητέρα του παιδιού, κάνει το ίδιο..Ένα παιδί που είναι αποξενωμένο από όλους και από όλα, από φίλους, συγγενείς, μόνο και μόνο επειδή οι γονείς του είναι τρελοί και ανεγκέφαλοι.
Δεν το αντέχω να ξέρω οτι συμβαίνουν τέτοια πράγματα... Και να μην κάνω τίποτα..

Είναι απάνθρωπο....
Δεν σας αξίζουν τα παιδιά ρε!
Δεν έχετε δικαίωμα να λέγεστε γονείς!!!
Εδώ δεν μπορείτε να σώσετε τον εαυτό σας από το βούρκο που είστε χωμένοι, τα παιδιά τι τα θέλετε?
Να είναι μια ζωή στιγματισμένα?
Να έχουν μια ζωή τραύματα που τα προκαλέσατε εσείς?
Στα ίδια σας τα παιδιά?
Δεν σας αξίζουν, όχι...

Βραβείο Proximidade

Μετά από τη βράβευσή μου από το Γυάλινο Δάκρυ και την Πασχαλίνα, που τις ευχαριστώ πάααααρα πολύ για την τιμή που μου έκαναν, πρέπει να δώσω και εγώ αυτό το βραβειάκι σε 8 άτομα...Στα άτομα της blogόσφαιρας που διαβάζω (και σχολιάζω, χιχι!!)...

Το βραβείο Proximidade περιγράφεται ως εξής.....:

«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες. Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς!»

Proximidade is described as follows:'This blog invests and believes in PROXIMITY - nearness in space, time and relationships. These blogs are exceedingly charming. These kind bloggers aim to find and be friends. They are not interested in prizes for self-aggrandizement! Our hope is that when the ribbons of these prizes are cut, even more friendships are propagated. Please give more attention to these writers!'This blog award should be sent to your favorite eight bloggers and they, in turn should forward to eight of their favorites. You should include the text for Proximidade (above) in your announcement blog.As I have to choose only eight, the Proximidade Award goes to:

Και επιδή έχω μόνο 8 να επιλέξω,το βραβείο αυτό πηγαίνει στους....:

Dreamy Cloud

Εξύμνος

Απο μικρό κ από τρελό

Το καλειδοσκόπιο

Glam and Fame

Sweet and Bitter

Because of you

What's in a mind

Just for for a walk...

Να οι πιο ωραίες φωτογραφίες που τράβηξα σήμερα.

(Οκ, είναι από το κινητό μου, μην ζητάτε πολλά!!)

Σήμερα, η μερα μπορεί να μην άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς, συννεφιές και υποψία βροχής παρατηρήθηκαν, όμως συνεχίστηκε πολύ καλά..

Τι εννοώ? Μπήκα στην τάξη πρίν τον καθηγητή, παρόλο που είχα ξυπνήσει αργά, πράγμα που σημαίνει οτι δεν πήρα απουσία. Και εκτός από αυτό, ο άνθρωπος συνηδητοποίησε οτι μας είχε βάλει αρκετά κεφάλαια στην ύλη για την εξεταστική, και με χαρά μας ενημερωθήκαμε, οτι η ύλη είχε μειωθεί σχεδόν στο μισό της. Πολύ χάρηκα!

Στο επόμενο μάθημα, η εύνοια της τύχης συνεχίστηκε, διότι έκανα ένα "θεϊκό" σχέδιο, το οποίο βαθμολογήθηκε με 18. Το τελείωσα νωρίς, οπότε έφυγα και νωρίς. Την ώρα που είχα ήδη φύγει από τη σχολή, πέφτει τηλέφωνο από την κολλητή, η οποία ήθελε την συμπαράσταση μου... ΙΟΥ, ΙΟΥ, ΙΟΥ.... 'Εφτασεεεεε.....Υπηρεσία έκτακτης ανάγκης!

Για να μην σας τα πολυλογώ,πήγαμε μέχρι το Πασαλιμάνι, καθίσαμε σε ένα πεζούλι και βλέπαμε τον ήλιο και τη μαρίνα.... Τελικά κατάφερα και έφερα το χαμόγελο ξανά στα χείλη της φίλης μου. Θυμιθήκαμε πολλά, είπαμε ακόμα πιο πολλά....

(όπου Θ. η φίλη μου, όπου Ε. εγώ...)

Θ.: Αχ ρε Αντώνη.... Τι μας κάνεις ρε γαμώτο....
Ε.:Να σου πω ρε συ.. Τόση ώρα που μιλάμε για τον Αντώνη, μου έρχετε στο νου η φάτσα του Πάρη, γιατί?
Θ.:Αχ.. Ξέρω κ εγώ?
Ε.: Έλα ρε, το βρήκα... Αφού όλα τα γουρούνια την ίδια φάτσα έχουν!

Ακολούθησε γέλιο μακράς διάρκειας από την φίλη μου.
Αφού κατάφερα να την κάνω να γελάσει (οχι οτι είναι και πολύ δύσκολο με τη συγκεκριμένη..!) η συζήτηση μας έφτασε στο αγαπημένο θέμα του φαγητού...

Θ.: Πώ ρε συ πεινάω...
Ε.: .......
Θ.: Τι λες να έχει η μάνα μου στο σπίτι?
Ε.: ........
Θ.: Πω, μακαρόνια ρε θέλω....
Ε.: Σκάσε ρε.....
Θ.: Ναι, ελπίζω να μην έχουμε καμια βλακεία, πάμε Everest??
E.: Εγώ νομίζω οτι έχω τσιπούρα.. μάλλον με ψάρια. (οκ, χόρτα ήθελα να πώ..)

Τι το ήθελα να τα μπερδέψω? Μια ώρα γέλαγε παλι!

Μας διέκοψε ένα τηλεφώνημα, και βρήκα την ευκαιρία να τραβήξω 1-2 φωτογραφίες, για κρατήσω την τόσο ωραία μέρα. Δεν είχε κρύο, είχε ήλιο, βγάλαμε τα μπουφανάκια μας, φορέσαμε τα γυαλάκια μας, και απολαμβάναμε τη στιγμή, καθώς θυμόμασταν τις διακοπές μας στο χωριό μου. Πολύ πλάκα! Θυμηθήκαμε όλα τα κουφά που μας έτυχαν, και πραγματικά, ένιωσα για λίγο λες και είμασταν όντως σε διακοπές.

Αχχ.... Πάμε πάλι ρε κορίτσια...... :))))))

Je t'aime..

Απλά ακούστε το...
Την πρώτη φορά που το είχα ακούσει είχα δακρύσει..
Από τα αγαπημένα μου τραγούδια... Δημήτρη βάλτο κ αυτό στη λίστα σου, νομίζω αξίζει!

Francis Cabrel - Je t'aimais, je t'aime, je t'aimerai...

ΥΓ: Θέλω να πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Θ. και στην Dreamy Cloud, που σήμερα με βοήθησαν πολύ, και μια μεγάλη συγνώμη σε σένα, που με άκουσες όπως δεν σου αρέσει καθόλου...

Οι μπούρδες μου..

Σήμερα δεν πήγα σχολή

Απλά μου τη βάρεσε

Δεν έχω τίποτα να γράψω

Δεν σκέφτομαι τίποτα

Θέλω να παίξω sims

Να πάω για ταινία

Να πάω στα χιόνια

Θέλω ένα φούξια δωμάτιο

Επιτέλους δεν με πονάει το στομάχι μου

Την Κυριακή έφαγα παγωτό με γεύση kinder

Είμαι καλά

Δεν έχω διάθεση για πολλά

Τώρα θέλω να κουκουλωθώ

Και να σηκωθώ αύριο

Αισθάνομαι κουρασμένη

Θέλω μανιτάρια..

Βαριέμαι...

Τελικά κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ ανώριμοι

Πρέπει να διαβάσω

Αλλά δεν θέλω

Το μόνο που θέλω είναι

Η ΗΣΥΧΙΑ ΜΟΥ

Roads...

Portishead - Roads

Oh, can't anybody see

We've got a war to fight

Never found our way

Regardless of what they say

How can it feel, this wrong

From this moment

How can it feel, this wrong

Storm

In the morning light

I feel

No more can I say

Frozen to myself

I got nobody on my side

And surely that ain't right

Surely that ain't right

Oh, can't anybody see

We've got a war to fight

Never found our way

Regardless of what they say

How can it feel, this wrong

From this moment

How can it feel, this wrong

How can it feel this wrong

From this moment,

How can it feel, this wrong

Oh, can't anybody see

We've got a war to fight

Never found our way

Regardless of what they say

How can it feel, this wrong

From this moment

How can it feel, this wrong

Happy birthday to me!

Φανταστήτε σε τι κατάσταση έφτασα για να λέω στον εαυτό μου χρόνια πολλά!

Δεν μπορώ να πώ οτι το περίμενα να είναι έτσι τα φετινά μου γενέθλια..
Οκ, πίστευα οτι θα με πιάσει μελαγχολία,που μπήκα στη δεύτερη δεκαετεία της ζωής μου, μπλα μπλα... (πολύ χάλια δεν ακούγεται??)

Όμως τελικά ούτε αυτά δεν μπόρεσα να σκεφτώ...
Χθές το βραδυ πέρασα πολύ όμορφα, και δεν περίμενα οτι θα είμαι έτσι σήμερα..
Τι εννοώ??
Άργησα να ξυπνήσω σήμερα, λόγω της χθεσινής βόλτας..
Και γύρω στη μία και μισή σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια..
Λέω, γενέθλια έχω σήμερα, ας σηκωθώ λίγο νωρίτερα από τις προηγούμενες μέρες!
............
Όμως με το που επικοινώνησα με το περιβάλλον, ένοιωσα ένα δυνατό πόνο στομάχι... Ώχ...
Δυστυχώς μετά τον πόνο ακολούθυσαν και άλλα ωραία, και πολύ πιθανό είναι να έχω γαστρεντερίτιδα...
Αχ...
Το καλό της υπόθεσης είναι οτι η "άδειά" μου από τη σχολή θα πάρει παραταση μια μέρα...
Περαστικά μου...
Σε επόμενο ποστάκι θα σας πώ:

• Πώς πέρασα την πρωτοχρονιά
• Και πού πήγε ο αδερφός μου την πρωτοχρονιά και ζήλεψα αφάνταστα!

Και κλασσικά, να και ένα τραγουδάκι, το οποίο μου ταιριάζει σήμερα!
Χρόνια μου πολλά λοιπόν, και χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα, και όλους όσους έχουν μαζί μου γενέθλια!!