Μέρες θέλω να κάνω καινούριο πόστ.. 

Να σας πώ τα νέα μου, τις αποφάσεις μου, τις αλλαγές μου..

Λοιπόν, ας ξεκινήσω…

Καταπρώτον θέλω να ευχηθώ μια πραγματικά καλή χρονιά σε όλους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έχει κ άλλα μέτρα και θα είναι πιο δύσκολη, αλλά εύχομαι να μην μας φανεί και να περάσει και αυτή!

Καταδεύτερον, θέλω να ευχαριστήσω πολύ όσους μου ευχήθηκαν στα γενέθλια μου! Να’στε καλά όλοι!! 

Ανταποδίδω τις ευχές!

Αν και η αλήθεια είναι ότι δεν τα πέρασα όπως ακριβώς θα ήθελα.. Όσοι ήθελα δεν ήταν εκεί μαζί μου.. Η ουσία είναι ότι έκλεισα τα 22.. Και μπήκα στα 23 όπως συνηθίζει να λέει ο μπαμπάς μου.. Σαν να με τρομάζει λίγο αυτό..

 Πρίν από αρκετά χρόνια, όταν σκεφτόμουν πώς θα μπορούσε να ήταν η ζωή μου, με φανταζόμουν φοιτήτρια, να μένω στο δικό μου σπίτι, να έχω τη δουλειά μου για να μην επιβαρύνω τους γονείς μου περισσότερο..

 Πφφ.. 

Τίποτα από αυτά δεν ισχύει βέβαια.. Γιατί αντιθέτως μένω με τους γονείς μου, δεν πέρασα σε καμία σχολή, και πήγα σε ΙΕΚ σε μία ειδικότητα που δεν λατρεύω κιόλας, αλλά μ’αρέσει.

Πόσο θα ήθελα τώρα να ήμουν στη Θεσσαλονίκη.. Να ήμουν φοιτήτρια στο μουσικό τμήμα του Πανεπιστημίου.. Μακάρι και να τελείωνα κιόλας, να ήταν η μουσική η ζωή μου.. 

Πόσο στεναχωριέμαι που τα παράτησα.. Όταν κάθομαι στο αρμόνιο νιώθα τόσα συναισθήματα να βγαίνουν από μέσα μου, ακόμα και τώρα που έχουν περάσει χρόνια από τότε..

 Δεν μ’αρέσει έτσι όπως ζώ και σκοπεύω να το αλλάξω. Το να κάθομαι όλη μέρα στο σπίτι δεν με βοηθάει καθόλου…

 Νιώθω τόσο αλλαγμένη, τόσο αποφασισμένη να αλλάξω τα πράγματα!! 

Νιώθω κάτι να αλλάζει μέσα μου.. Και δεν έχω ξανανιώσει έτσι!

 Η φράση «μια ζωή την έχουμε» παρόλο που δεν μου αρέσει, πιστεύω απόλυτα αν το καταλάβεις και το πιστέψεις ότι η ζωή που περνάει δεν ξαναγυρίζει πίσω, όλα θα είναι διαφορετικά, η ζωή μας η ίδια..

Θέλω να αλλάξω πολλά πράγματα. Στο σπίτι μου, στη ζωή μου. Ήδη άρχισα να ξυπνάω νωρίτερα.. 

Σήμερα σηκώθηκα στις 11. Είχα βάλει νωρίτερα το ξυπνητήρι αλλά επειδή χτυπάει το «Παράφορα» του Σάκη, δεν σηκώνομαι, το απολαμβάνω.. :Ρ

Έπαιρνα τώρα τηλέφωνο σε μία δουλειά αλλά δεν το σήκωναν καν.. Χθες που έπαιρνα μου το έκλειναν και μια φορά μου είπαν να πάρω σε 5 λεπτά… Αχ τι παίζει με την πάρτη μου? Ας το πώ και σε εσάς, μπορεί να ξέρετε τίποτα.. Αν ξέρετε κομμωτήριο κοντά στο Περιστέρι να ζητάει βοηθό, ειδοποιήστε με..

Χθες έβλεπα ένα ρεπορτάζ στις ειδήσεις για πτυχιούχους που δουλεύουν σε πάγκους στη λαϊκή και σε παζάρια.. Εντάξει δεν έχω και κανένα πτυχίο ιδιαίτερο, αλλά είμαι της άποψης να δουλεύεις πάνω σε αυτό που σπουδάζεις.. Ο πατέρας μου λεει μίλησα εδώ για σένα, μίλησα εκεί κλπ.. Του λέω σε κανένα κομμωτήριο να μιλήσεις, αυτό με νοιάζει.. Έχω άδικο? Μήπως είμαι υπερβολική?

 Δούλεψα για δέκα μέρες τον Δεκέμβριο σε μια εταιρία δημοσκοπήσεων στην οποία πληρώνεσαι με το κομμάτι. Αν κάνεις δηλαδή ερωτηματολόγια πληρώνεσαι. Εγώ δεν έκανα πολλά , 6 την ημέρα(είναι και δύσκολο ο άλλος να χαραμίσει 20 λεπτά από τον χρόνο του για σένα), και όπως είναι λογικό απογοητεύτηκα. Δεν είμαι εγώ για τέτοια. Στην πώληση πρόσωπο με πρόσωπο είμαι καλύτερη, το έχω διαπιστώσει, αρκεί να έχω την όρεξη και να είμαι ευδιάθετη. 

Θυμάμαι στο μαγαζί που δούλευα πριν από 3 χρόνια, όταν προσπαθούσα να πουλήσω ένα βιβλίο μου έβγαινε τόσο εύκολα ο ενθουσιασμός, σαν να το είχα γράψει εγώ.. Και τότε κατάλαβα ότι αν ήταν να κάνω ένα πράγμα στη ζωή μου, αυτό θα ήταν να έχω βιβλιοπωλείο.. Μόνο με βιβλία όμως, όλων των ειδών. Τακτοποιημένα στα ραφάκια τους, περιμένοντας κάποιον να τα επιλέξει..

Διαβάζω αρκετά τελευταία. Τα πάντα, ότι πέσει στα χέρια μου. Dreamy Cloud μου, σ’ ευχαριστώ που έχεις γίνει η δανειστική μου βιβλιοθήκη! Όταν είχε βγεί στις αίθουσες το πρώτο μέρος του τελευταίου Harry Potter , πήγαμε και το είδαμε, και διαπίστωσα ότι πολλά πράγματα δεν τα καταλάβαινα. Και έτσι αποφάσισα να τα διαβάσω όλα με τη σειρά. Ευτυχώς διαβάζω γρήγορα και έτσι θα ξεκινήσω το τρίτο σύντομα.. 

Παράλληλα διάβασα και το «Ζήσε το τώρα» της Κάθυ Κέλλυ, και ομολογώ ότι στην αρχή δεν μου γέμισε το μάτι, με την περιγραφή της ιστορίας. Επειδή όμως έχω το κακό να μην αφήνω βιβλίο χωρίς να το διαβάσω, το άρχισα.. Και όταν έφτασα στη μέση κατάλαβα τι ήθελε να πεί.. Μου έδωσε πολλά αυτό το βιβλίο και θα ήθελα να διαβάσω και άλλα της ίδιας.

Έψαξα και για δανειστική βιβλιοθήκη εδώ στο Περιστέρι, και βρήκα μια κοντά στο Μετρό. Αχ ρε παλιά μου γειτονιά.. Όλα κοντά μου τα είχα.. Τώρα για να πάω να ψωνίσω κάτι χρειάζομαι ή μισή ώρα περπάτημα ή λεωφορείο. Και χωρίς παρέα πάντα.. Γι’αυτό έχω κλειστεί μέσα.. Δεν έχω παρέα, είμαι μακρυα.. Βγαίνω από το σπίτι 2 το πολύ 3 φορές την εβδομάδα και δεν νιώθω περίεργα.. Αρχίζω να συνηθίζω τη μοναξιά μου και δεν μου αρέσει αυτό.. Οι αλλαγές που λέγαμε πριν; Είναι και αυτό μέσα στο πρόγραμμα.. Να βγαίνω πιο συχνά έξω.. Να βλέπω κόσμο, να  μην ξεχνάω πως είμαι ζωντανή!

Σίγουρα θα υπάρχουν κ άλλα μέσα στο κεφάλι μου που αδημονούν να περάσουν στις οθόνες σας αλλά αρκετά σας κούρασα.. 

Μία στο τόσο δικαιούμαι κι εγώ ένα κολοσσιαίο  ποστάκι νομίζω!

 Καλή εβδομάδα, κ ας είναι Τρίτη!