Τίτλος;;; 11 κ σήμερα!!!!

Σκεφτόμουν πολλά θέματα για αναρτησούλα.. Αλλά όλο μου φεύγουν και έρχονται άλλα στη θέση τους με αποτέλεσμα να ξεχνάω τα παλιά, να επεξεργάζομαι τα καινούρια μέχρι να τα ξεχάσω κ αυτά!!

Διάβαζα πρίν ένα μπλόγκ, κ κατάλαβα πόσο τυχεροί είναι οι άνθρωποι που έχουν φίλους. Πόσο γεμίζει η ζωή σου.

Γυρνάει το μυαλό μου πίσω, στο δημοτικό, τότε που όλα τα κορίτσια της τάξης μου με έκαναν παρέα και με κορόιδευαν όταν έφευγα. Και αυτά τα άτομα τα αποκαλούσα φίλους τότε. Δεν ήθελα να αλλάξω σχολείο για να μην χάσω τους φίλους μου. Θα μου πείτε, τι μυαλό έχει ένα παιδάκι δημοτικού για να καταλαβαίνει πότε είναι ο σωστός τρόπος να φερθείς? Ακόμα έτσι είναι αυτά τα άτομα..

Οι φίλοι είναι αυτοί που θα σε κάνουν να ξαχαστείς. Τελευταία, πιστεύω πολύ στην 'εκφραση "να πούμε καμια μ..λ..κί.. να περάσει η ώρα". Γιατί από τις μεγαλύτερες μπαρούφες βγαίνουν τα μεγαλύτερα θέματα για συζήτηση. Έτσι καταλαβαίνεις τον άλλον, πώς σκέφτεται, πώα αντιδρά!

Και πού μπορείς να βρείς τους φίλους; Ανάλογα. Στο σχολείο, στη δουλειά, στο στρατο (για τους άντρες). Μπορείς όμως να καταλάβεις ότι το άτομο που γνώρισες μπορεί να γίνει φίλος σου; Εγώ δεν το κατάλαβα αμέσως. Την κολλητή μου την ξέρω 15 χρόνια. Δεν είμαστε κολλητές τόσο καιρό όμως. Είμαστε από το Λύκειο. Και δεν πηγαίναμε καν μαζί. Την γνώρισα στο δημοτικό, δεν δεν κάναμε κ πολύ παρέα. Στην πορεία όμως αποδείχθηκε οτι είμασταν καλές φίλες, απλά δεν το είχαμε καταλάβει! Την φίλη μου την Ε. την γνώρισα στο φροντιστήριο. Δεν πίστευα με τίποτα ότι αυτο το ντροπαλό κορίτσι θα γινόταν φίλη μου και μάλιστα τόσο καλή. Πραγματικά δεν θυμάμαι πώς καταλήξαμε να κάνουμε παρέα, μάλλον την είχα δει στον δρόμο ένα χρόνο μετά το τέλος του σχολείου. Και σιγά σιγά κολλήσαμε. Έτσι είναι αυτά, σιγά σιγά κολλάς..

Μέχρι που πήγαμε κ διακοπές μαζί.. Αχ αυτές οι διακοπές! Πόσο θέλω να έρθουν! Πόσο το θέλω! Όσο κ αν φοβάμαι για το πώς θα εξεληχθούν (σε καταλαβαίνω Dreamy Cloud..) , πιστεύω πως θα περάσουμε πολύ καλά! Αν και έχω την εντύπωση οτι τα άτομα που θα φωνάζουν στην Θ. θα είναι περισσότερα φέτος! χεχε! 11 και σήμερα λοιπόν...

Θέλω πολλά να πώ, αλλά τώρα με έχει συναπάρει η φαντασία μου.. Μην μου μιλάτε , είμαι στο καράβι, πάω στο νησί!

Έχω καεί αυτές τις μέρες, σας το είπα? Εγκατέστησα το The Sims 3, στον υπολογιστή και κάνω ρεκόρ κάθε μέρα! Ανυπομονώ να πάω στο χωριό, μήπως και κάνω αποτοξίνωση, είναι κόλλημα σας λέω!

Κατα τα άλλα , με τα αγγλικά όλα πάνε καλά, δεν είναι τελικά τόσο βαρετά ωστε να λυποθημήσεις Ηφαιστίωνα μου! Θα το άντεχες πιστεύω. Το έχω πάρει απόφαση οτι θα διαβάσω.. Όσο κ αν παραπονιέμαι είναι για το καλό μου, και το ξέρω.. Και ας γκρινιάζω..

Πολλά γίνονται για το καλό μας.. Όλα για το καλό μας γίνονται, ακόμα κ αυτά που δεν θέλουμε, αν το σκεφτείτε γίνονται για το καλό μας, γιατί αν τα κάνουμε θα τα πηγαίνουμε καλά με αυτούς που θέλουν να τα κάνουμε! Το συμπέρασμα αυτό το έβγαλα την εβδομάδα που μας πέρασε.. Το δικό μου πρόγραμμα μετά τη σχολή είναι να ξυπνάω 1-2 το μεσημέρι, το απόγευμα αγγλικά, και μετά αν τύχει, βολτούλα, και λιώσημο στο sims μέχρι αργά και πάλι από την αρχή.. Από τότε που άρχισε αυτό ήμουν σε μόνιμη κόντρα με τους δικούς μου "κάθεσαι, δεν κάνεις τίποτα, όλη μέρα κοιμάσαι" κλπ.. Αποφάσισα μια μέρα να σηκωθώ κατα τις 11, και να κάνω κάτι δουλίτσες που είχα, ασήμαντες μεν, με κρατούσαν απασχολημένη (και όχι στον υπολογιστή) δε. Μετά από αυτό προθημοποιήθηκα να κάνω κάποια πράγματα στο σπίτι, πράγμα που έκανε τη μαμά μου να μην ξέρει τι γίνεται "ποια είσαι εσύ, τι έκανες στο παιδί μου" και τέτοια.. Για να μην σας τα πολύλογώ, εκείνη η μέρα κύλισε πολύ αρμονικά μέσα στο σπίτι. Όταν δε , με είδε ο μπαμπάς μου να κάνω ασκήσεις αγγλικών, πώς δεν πέταξε από τη χαρά του!

Συμπέρασμα: Όταν κάνεις αυτό που θέλουν οι γονείς σου είναι όλοι ευτυχισμένοι. Και εκείνοι που ξαφνικά το παιδί τους έγινε ένας άγγελος, και εσύ που δεν σε πρίζουν πια!

Ούφ! Έπριξα εσάς όμως σήμερα!

Έχω διάθεση και για άλλες αλλαγές, σας το'πα?

Σκέφτομαι να αλλάξω τον τίτλο του ιστολογίου, το nickname, γενικά πολλά!

We will see...

Σας αφήνω γιατί θα κάψω το κοτόπουλο!