Βόλτα στο Γκάζι

Πρίν από μία εβδομάδα, αποφασίσαμε με τις φίλες μου να αλλάξουμε λίγο χώρο διασκέδασης κλπ, και διάλεξαμε το Γκάζι.

Υπάρχουν εκεί πολλά μαγαζιά για όλα τα γούστα, όμως την ώρα που πήγαμε εμείς, φυσιολογικό ήταν αν μην υπάρχει ούτε σκαμπό...!

Μετά από λίγη συζήτηση και αρκετές προτάσεις, πήγαμε στην "Αρχιτεκτονική". Μου είπαν απλά πως παίζει ροκ μουσική. "Ωραία" σκέφτηκα "ώρα για λίγο χτύπημα..". Όταν όμως φτάσαμε εκεί μια έλπληξη μας περίμενε.

Κάθε Σάββατο στην Αρχιτεκτονική παίζουν live τα Κιτρινα Ποδήλατα! Σε εμένα έγιναν γνωστοί από το τραγούδι των τίτλων της σειράς "504 χλμ. βόρεια της Αθήνας" μία σειρά από τις λίγες που κατάφεραν να μιλήσουν στην καρδιά του νεανικού κοινού, απλά γιατί δείχνουν ιστορίες καθημερινές και αληθινές..

Σήμερα δύο είναι αυτές που ξεχώρησαν για μένα, το Γ4 και τα Άγρια Παιδιά.

Αλλά ξέφυγα από το θέμα μου!
Παρακάτω σας έχω βίντεο από τα Κίτρινα ποδήλατα, όσοι δεν τους ξέρετε να τους γνωρίσετε!


Ταξιδεύω το εγώ μου






Μη μ'αγγίζεις






Θα πάρω φόρα





Μ'άρεσαν πολύ και σίγουρα θα ξαναπάω!!

lost...

Έχω μέρες να γράψω..

Δεν έχω και πολλή όρεξη, για να πώ την αλήθεια...

Και να γράψω πάλι τα ίδια θα πώ..

Γιατί ίδια είναι και η ζωή μου..

Δεν αλλάζει τίποτα..

Τίποτα διαφορετικό, τίποτα που να κάνει αίσθηση, καμία έκπληξη, όλα στάσιμα...

Και αναρωτιέμαι το γιατί...
Πώς γίνεται να έχουν μείνει όλα έτσι?
Θέλω μια αλλαγή, κάτι να ταράξει τα νερά, και να με ταρακουνήσει, να μου δείξει οτι είμαι εδώ, οτι υπάρχω.

Γιατί καμιά φορά είμαι εδώ αλλά στην ουσία δεν είμαι..

Φεύγω, ταξιδεύω, χάνομαι...

Μέσα σε σκέψεις που δεν μ'αρέσουν, όμως είναι εκεί, σε ότι κ αν κάνω, όπου κ αν είμαι..

Μου τι σπάει να είμαι έτσι, και όσο δεν θέλω τόσο πέφτω ξανά.

Δεν είμαι αυτή που ήμουν και το βλέπω...
Το νιώθω....

Είμαι μόνιμα χαμένη στις σκέψεις μου, στις ανασφάλειες μου, για πράγματα που δεν είμαι σίγουρη αν ισχύουν, αν υπάρχουν πραγματικά, ή αν είναι δημιουργία κάποιου για να με κάνει να χάσω τον εαυτό μου.

Έχω να αισθανθώ πραγματικά χαρούμενη ακριβώς ένα μήνα.. Ήταν 17 Φεβρουαρίου όταν άρχισε αυτή η "μαύρη τρύπα" να με τρώει..

Παλεύω με τον εαυτό μου, με την καθημερινότητα, με τη στασιμότητα, με την τόσο προβλέψιμη ζωή μου...

Όλα ίδια, σχολή, φροντιστήριο αγγλικών, φροντιστήριο υπολογιστών, βόλτα, ύπνος και πάλι απο την αρχη...

Hello!!! Θέλω κάτι να με ταρακουνήσει, να με ξυπνήσει, να μου αλλάξει τα μυαλά!

Πού είσαι? Σε ψάχνω!

Δεν θα με νικήσεις, θα σε νικήσω...



ΥΓ: γιατί όταν θέλω να βρώ κάτι με τη λέξη "χάλια" μου βγάζει το google πάντα χαλιά της Μιραράκη??? Ούτε να πέσει στα πατωματα δεν μπορεί κάποιος πια!!!

Άντρες...

Μην δούν μια καλλίγραμμη κοπέλα, αμέσως το μάτι τους γαρίδα!

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, συνελήφθη ο David Beckham.. Χεχε.... We catch you man!

Ουπς... την πάτησες!

something in my mind...

Δεν έχω κάτι το ιδιαίτερο να πω..
Το μόνο οτι ψυχολογικά τα έχω παίξει..
Εδώ και δύο εβδομάδες δεν έχει υπάρξει μέρα που να αισθάνομαι πραγματικά καλά..
Νιώθω ένα πλάκωμα στην καρδιά, και το αποτέλεσμα είναι να ξεφυσάω συνέχεια λες και μου έχουν πέσει τα καράβια έξω...
Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι, και πολλές φορές τα καταφέρνω.
Με εμποδίζει να ζήσω τη στιγμή, το καταλαβαίνεις?
Είχαμε πάει χθές σε πάρτυ μασκέ και σε κάποιες φάσεις ένιωθα οτι υποκρινόμουν..
Κάτι δεν πάει καλά με μένα..
Ελπίζω να μου περάσει γρήγορα..
Δεν μπορώ άλλο να σκέφτομαι, θα κάψω τα εγκεφαλικά μου κύτταρα!
Πάρτε μου αυτό το βάρος από την καρδιά...Σας παρακαλώ..
Εντωμεταξύ για να ξεχνιέμαι έχω λιώσει στους sims. Αλλά μ'αρέσει!
Καλό μήνα κιόλας!
Αν και δεν άρχισε καλά ψυχολογικά, ελπίζω η συνέχεια του να είναι πολύ καλύτερη και πιο ξέγνοιαστη..
Μου αφιερώνω το "Don't cry" από Guns'n'Roses, μήπως και σταματήσω κ εγώ τη διαρροή δακρύων... Έναν υδραυλικό ρε παιδιάαα.....